Maarten en Sofie Pombreu zitten samen met dochters Billie en Anna te genieten van het zonnetje op De Zijl. Het gezin uit Antwerpen is net aangekomen in Dokkum. “We zijn met de auto op doorreis naar Duitsland. Dokkum is onze eerste stop,” vertelt Maarten. “En wat is het hier gezellig, zeg! De bootjes, de winkeltjes, het water. Een idyllisch sfeertje.”
Unieke kleinschaligheid
Het gezin verblijft op vakantiepark De Schreiershoek. “Daar logeren we vijf daagjes,” zegt Sofie enthousiast. “Gisteren zijn we aangekomen en we hebben een relaxed dagje gehad.” Vandaag is de eerste dag dat de Belgen Dokkum verkennen, en het gezin is tot nu behoorlijk onder de indruk. “Dokkum is een stad met kleinschaligheid die je niet vindt in Belgische steden,” vat Maarten doeltreffend samen. “Prachtig.”
Dierentuin als verrassing
Wat staat er komende dagen verder op het programma voor de familie Pombreu? Sofie begint te vertellen: Dokkum verkennen, bootje varen in Lauwersoog, naar de dierentuin Sanjesfertier… De ogen van beide dochters lichten plotseling op. Dierentuin? “Oeps,” zegt Sofie als ze het ziet. Maarten licht lachend toe: “Dat was eigenlijk nog een verrassing voor de meisjes.”
Marrit uit Gykerk zit aan de waterkant van het Grootdiep te wachten op haar nicht Joukje die in elf maanden – in hele kleine stapjes – de Elfstedentocht gaat suppen. “Ik mag de stempel in Dokkum zetten en later deze maand sup ik ook nog een etappe met haar mee.”
Dokkum is een feestje voor je ogen
“Joukje heeft het post-covid-syndroom en supt zo’n vijf à zes kilometer per etappe. Met haar tocht zamelt ze ook geld in voor De Maarten van der Weijden Foundation. Onderweg supporten vrienden en familie haar,” vertelt Marrit die het geen straf vindt in Dokkum te wachten op Joukje. “Ik vind Dokkum geweldig. Deze stad is zo af en een feestje voor je ogen. Dat begint al als je vanaf de parkeerplaats De Helling over het bruggetje de stad binnenwandelt. Het is hier goed onderhouden, er zijn zulke leuke restaurantjes, boetiekjes en mooie oude pandjes. Als ik in Dokkum ga winkelen, slaag ik altijd! Dat heb ik nergens anders. Dokkum heeft alles: de stad is hip, je kan normaal parkeren en het is er niet zo massaal, een ochtendje winkelen kan dus ook.”
Molen als binnenkomer
Ondertussen supt Joukje het centrum binnen en kan Marrit haar Dokkum-stempel zetten. “De entree van Dokkum was mooi! Met al die bootjes en zo’n molen is toch een mooie binnenkomer,” aldus de enthousiaste Joukje. “Vanaf het water is Dokkum een aanrader. Ik ga zo nog een extra rondje suppen om alles in me op te nemen en daarna pakken we een gezellig terrasje aan het water.”
Elbert en Carla uit Voorhout doen een ‘rondje noorden’ met de camper. ”We stippelen onze route van tevoren niet uit, we zien wel wat we tegenkomen. Maar we wisten wel dat Dokkum heel leuk is. En omdat het zo noordelijk ligt, sla je deze stad dus snel over. Deze vakantie wilden we Dokkum écht bezoeken!”
Camperplek aan het water
Elbert en Carla hebben drie nachten op de camperplek aan het water gestaan en ‘moeten’ nu weer weg. “Op deze camperplekken mag je maximaal drie nachten blijven staan en dat is logisch; dat hoort ook bij het camperleven.” Het stel zoekt meestal een camperplek bij het water en via Campercontact – met informatie over camperlocaties – werd deze locatie aanbevolen. “En het is hier fantastisch! Dat geldt voor het hele noorden. Zoveel rustiger dan bij ons, prachtige fietsroutes en hele hartelijke mensen.”
Dokkum klopt
Over Dokkum zijn Elbert en Carla unaniem: “Het klopt. En het is hier goed geregeld hoor! Ze komen hier twee keer per dag het vuilnis ophalen, dat hebben we nog nergens anders meegemaakt. En hoe leuk is het dat de Havenmeester langskomt om het overnachtingsgeld te innen?” Over het bezoek aan het centrum vertellen ze: “De uitleg van de molenaar boven op de molen was zo leuk: informatief en heel enthousiast. We hebben ook genoten van de mooie pandjes aan de grachten en natuurlijk brachten we een bezoek aan Bonifatius. Ja, we zijn erg verrast!”
In het Dokkumer vragenuurtje ‘ondervragen’ we regelmatig een bekende of minder bekende Dokkumer het hemd van het lijf. In deze editie: Frank Schreuder.
Wie ben je en wat doe je?
Mijn naam is Frank Schreuder en ik ben werkzaam bij de Veiligheidsregio Fryslân, waar ik me bezighoud met brandveiligheid van bestaande bouwwerken en de controle op nieuwbouwprojecten.
Wat heb je met Dokkum?
Vroeger had ik niks met Dokkum; ik ben geboren en getogen in Noord-Holland. Ik ben 23 jaar geleden gestart met de studie voor brandpreventie en met goed gevolg afgerond. Ik solliciteerde bij de brandweer en dat bracht een verhuisplicht naar Dokkum met zich mee. Inmiddels woon ik alweer 25 jaar in Friesland en de laatste 16 jaar dichtbij Dokkum in Aalsum.
Het mooiste plekje van Dokkum is?
De bolwerken vind ik toch wel het allermooist. ’s Zomers prachtig met alle bomen en bootjes, ’s winters charmant met alle lichtjes richting de feestdagen.
Welk plekje in Dokkum zou jij veranderen om de stad mooier te maken?
Mooier is misschien niet het goede woord, brandveiliger wel. Het is een uitdaging om de weekmarkt die op woensdags gehouden wordt op de Grote Breedstraat veiliger te maken qua brandveiligheid. Bij het ontwerp van de Grote Breedstraat hebben ze met de inrichting van de bankjes , lantaarnpalen en bomen te weinig aandacht gehad voor het veilig opstellen van de weekmarkt. Daar zou ik graag verandering in willen zien.
Maak de volgende zinnen af: Parkeren in Dokkum is… fantastisch, want er zijn een hele boel plekken dichtbij het centrum waarvoor je niet hoeft te betalen. Dokkum is over tien jaar… nog steeds een heel mooie stad, hoop ik. De nieuwe markt is… mooier dan hij was, zeker ook qua brandveiligheid wat betreft evenementen die er plaatsvinden.
En dan de persoonlijke vragen, speciaal voor jou:
Hoe gaat het met je?
Het gaat heel goed! Ik ga nog altijd met plezier naar mijn werk. Het enige wat ik de laatste tijd mis is de vrijwillige brandweer, waar ik dit jaar na 30 jaar afscheid van heb genomen.
Vertel eens iets over je werk. Wat doe je?
Ik ben werkzaam op de afdelig risicobeheersing van de Veiligheidsregio Fryslân. In de OWO-gemeenten (Oost- Weststellingwerf en Opsterland) houd ik mij bezig met de brandveiligheid van bouwwerken. Zowel bestaande bouw als bij nieuwbouw mag ik mij bezig houden met de brandveiligheid. Daarnaast geef ik ook af en toe ondersteuning in andere delen van Friesland.
Mijn werk is heel leuk en afwisselend, vooral ook omdat ik zelf mijn werkzaamheden mag indelen. Er komen regelmatig onverwachte klusjes op je pad: een telefoontje of een melding brandgevaarlijke situatie van de gemeente. Daar moet dan vaak acuut op ingesprongen worden. Dat vind ik hartstikke leuk. Ik doe voornamelijk controles op scholen – zowel lagere als middelbare scholen – en zorginstellingen en logiesgebouwen. Vooral in Ooststellingwerf zie ik dat er relatief veel zorginstellingen voor mensen met een beperking. Het is natuurlijk extra belangrijk om de instellingen van deze kwetsbare groep mensen goed te controleren. Daar haal ik veel voldoening uit.
Hoe ziet een typische werkweek er voor je uit?
Maandag staat eens in de twee weken in het kader van vergaderingen. Ik kan niet alles plannen, want er komt ook wel eens een onverwachte klus doorheen, maar de rest van mijn werkdagen probeer ik de ochtenden zoveel mogelijk op pad te gaan voor de controles, zodat ik ’s middags de rapporten kan uitwerken.
Wat vind je het leukste aan je werk?
Ik haal er voldoening uit als ik zie dat er in een gebouw waar ik controle doe bepaalde zaken niet op orde zijn, maar als ik het dan toch voor elkaar krijg om uiteindelijk een brandveilig gebouw kan registreren. De ene keer kost dat meer tijd en energie dan andere keren; ik vind het altijd weer een uitdaging.
Wat vond je het leukste aan de vrijwillige brandweer?
Het mooiste aan de brandweer is het daadwerkelijk uitrukken. Niet zozeer de grote branden zijn mijn favoriete. Ik heb liever de klusjes waarbij je na een uur weer terug bent op de kazerne. Als je een heel grote brand hebt, sta je vaak uren lang te blussen. Dan is het eerste uurtje nog wel leuk en spannend, maar in de nablusfase zakt de motivatie toch wel enigszins af. Daarom voor mij liever kleine brandjes.
Brandweer Dokkum doe je op vrijwillige basis – maar valt het werk soms emotioneel niet zwaar?
Klopt, je zit bij de brandweer omdat je iets wilt betekenen voor de lokale gemeenschap. Daar waar anderen weglopen van vuur, gaan wij er juist op af. Dat heeft een bepaalde kick en een uitdaging; dat is de drive van de vrijwilligers die bij de brandweer zitten.
Het ene jaar is zwaarder dan het andere. Ik heb ongevallen meegemaakt waarbij mensen zijn omgekomen. Je bent een mens van vlees en bloed; zoiets raakt natuurlijk je wel. Gelukkig zijn er binnen de brandweer goede mogelijkheden om dit soort gebeurtenissen een plek te geven Hiervoor hebben ze bij de Veiligheidsregio Fryslân het Team Collegiale Opvang (TCO) opgericht. Daar kunnen brandweerlieden, politie en ambulancepersoneel hun ervaringen met elkaar delen. Als er mensen zijn die na de gesprekken in de praatgroep nog steeds last van emotionele problemen hebben, is er voor hen extra hulp aanwezig.
Wat is het meest bijzondere dat je als brandweerman hebt meegemaakt?
Wat mij nog altijd heel goed bijstaat, is de brand van de voormalige kringloopbedrijf De Wissel in de herfst van 2005. De pieper ging en ik was zelf niet uitgerukt; ik stond samen met een aantal andere brandweermannen bij de kazerne op de portofoon mee te luisteren. In die tijd hadden we twee brandweerauto’s en een hoogwerker op de uitruk staan, dus er kwamen altijd meer mensen opdagen dan dat er op de auto’s konden. Er bleef dan een groepje achter bij de kazerne, omdat in eerste instantie alleen de eerste tankautospuit was opgeroepen. Ik maakte die keer toevallig deel van uit van de groep die nog op de kazerne waren.
Die nacht hoorden we op een gegeven moment een ontzettend luide knal. De melding waarvoor toen uitgerukt was, was een autobrand – maar die knal… We hadden geen idee hoe de brand eruitzag omdat we niet op de locatie aanwezig waren. Na de knal bleef het een hele tijd lang stil op de portofoon. Hoe ging het met de collega’s? We hadden geen idee. We keken elkaar aan. Er waren weinig woorden nodig voordat we zeiden: we trekken een pak aan en gaan eropaf.
Gelukkig duurde het niet al te lang voordat er een nader bericht op de portofoon volgde. De bevelvoerder kwam met het bericht dat er een ontploffing was geweest en brand was inmiddels overgeslagen naar De Wissel en stond al behoorlijk in de brand. Uiteindelijk is die brand in de loop van de nacht opgeschaald tot een ‘zeer grote brand’; we stonden te blussen met maar liefst vier tankautospuiten, grootwatertransport en een hoogwerker. De pieper ging rond half één ’s nachts, en ik was om acht uur ’s ochtends weer thuis van de klus. Dat zal me altijd bijblijven.
Wat zijn je hobby’s?
Watersport! Mijn vrouw en ik hebben een kajuitzeilboot en zijn eigenlijk alle weekenden op het water te vinden. Niet in het water, ik ben geen waterrat 😉
Wat maakt je gelukkig?
Van watersport word ik heel gelukkig.
Keuzevragen: Nieuws uit de krant of online? Nieuws online. In de auto of op de fiets? Op de fiets. Online shoppen of de stad in? De stad in.
Om af te sluiten:
Heb je suggesties voor mensen die je in het Dokkumer vragenuurtje wilt zien?
Peter Feenstra van de Jumbo lijkt me leuk om te zien.
In het Dokkumer vragenuurtje ‘ondervragen’ we regelmatig een bekende of minder bekende Dokkumer het hemd van het lijf. In deze editie: Bote Lei.
Wie ben je en wat doe je?
Mijn naam is Bote Lei en ik ben medewerker Technische Uitvoering bij de gemeente Noardeast-Fryslân.
Wat heb je met Dokkum?
Ik ben geboren in Anjum, maar ik woon inmiddels al meer dan 30 jaar met plezier in Dokkum. Ik vind het een hartstikke mooie stad.
Het mooiste plekje van Dokkum is?
Toch wel de binnenstad, en dan met name de bolwerken. Vooral zomers met de bootjes vind ik dat een prachtig gezicht. En wat misschien niet per se een plekje is, maar wat ik wel juweeltjes vind, zijn de gevels in de binnenstad die gerestaureerd zijn in hun originele staat en kleuren.
Welk plekje in Dokkum zou jij veranderen om de stad mooier te maken?
Dat nieuwe huis dat verbouwd wordt aan de Koekebakkerssteeg zou ik allereerst veranderen: het huis zelf is mooi en er mankeert niets aan, maar ik vind zo’n moderne woning omringd door oude grachtenpanden niet passen in de historische binnenstad. Ook in de Lange en Kleine Oosterstraat vind ik zo nauw en súterig… die garageboxen, achterdeuren en scheve tegels mogen naar mijn mening wel eens een opknapbeurt krijgen.
Maak de volgende zinnen af: Parkeren in Dokkum is… gratis buiten de binnenstad! Dat zie je bijna nergens meer. Ik vind dat een groot pluspunt en ik vind ook dat we dat als stad zo moeten houden. Dokkum is over tien jaar… nóg mooier dan het nu al is. De nieuwe markt is… een hele vooruitgang. Voor veel evenementen is het nu een prachtlocatie met vele faciliteiten zoals stroom en water.
En dan de persoonlijke vragen, speciaal voor jou:
Hoe gaat het met je?
Heel goed! Ik ga elke dag met plezier naar mijn werk.
Vertel eens iets over je werk. Wat doe je?
Ik ben medewerker Technische Uitvoering, en dan houd ik me voornamelijk bezig met het straatmeubilair langs de Dokkumer wegen. Ik heb een heel scala aan taken: ik doe de vervanging en plaatsing van verkeersborden en wegmeubilair in Dokkum, ik plaats en onderhoud de verkeerstellers- en smileys in de gehele gemeente, ik zorg voor afzettingen etc. bij evenementen, ik faciliteer scholen bij de himmeldagen, ik coördineer de uitleen van dranghekken en dergelijke voor dorpsfeesten en andere evenementen, ik ondersteun onze werkleider met het afhandelen van meldingen van burgers die gedaan worden bij het wijkteam, bestel bebording en ander verkeersmateriaal en houd ons verkeersbordenmagazijn bij… Kortom: te veel om op te noemen.
Hoe is dit op je pad terechtgekomen?
Vroeger werkte ik in de bouw. Daar was ik op een gegeven moment wel klaar mee. Ik had mijn groot rijbewijs gehaald, maar in die jaren ’80 zat men niet echt te springen om vrachtwagenchauffeurs zonder ervaring. Toen zag ik in de krant een vacature voor de dienst onderhoud wegen bij de gemeente. Voorwaarde was dat je je groot rijbewijs had. Ik heb erop geschreven en wonder boven wonder ben ik aangenomen. Nu werk ik inmiddels alweer 30 jaar bij de gemeente en het voldoet me nog steeds poerbest.
Hoe ziet een typische werkweek er voor je uit?
Elke dag is het weer een verrassing. Ik heb wel een aantal vaste taken die ik allemaal zo goed mogelijk probeer te plannen, zoals bijvoorbeeld mijn wekelijkse onderhoud van de tellers en smileys. En ‘s weekends wordt er vaak van alles vernield en aangereden in de binnenstad, dus dan ben ik maandag op pad om de aangerichte schade aan verkeersborden en wegen te herstellen. Maar verrassingen zijn een vast onderdeel van dit werk. Onverwachte meldingen krijg ik bijna elke dag. Soms zorgt dat natuurlijk wel voor wat stress, vooral als ineens heel veel meldingen tegelijk komen. Gelukkig heb ik heel fijne collega’s die dan ook de handen met mij uit de mouwen steken. Zodoende wordt het altijd wel weer opgelost.
Wat vind je het leukste aan je werk?
Het allerleukste vind ik toch wel om zelfstandig met verkeers- en straatnaamborden in de weer te zijn, het onderhouden, het schoonmaken, het repareren, het vervangen, het magazijn bijhouden, noem maar op. Voor de verkeersveiligheid is het belangrijk dat de verkeersborden van goede kwaliteit zijn en dat de kapotte of beschadigde verkeersborden zo snel mogelijk vervangen worden. En natuurlijk de omgang met fijne collega’s in een geweldig wijkteam!
Wat maakt je gelukkig?
Mijn relatie maakt me allereerst heel gelukkig. Daarnaast is vliegtuigspotten één van mijn grootste hobby’s. Dat ik doe ik ook graag en daar kan ik ook gelukkig van worden. Hier in de buurt heb ik alle vliegtuigen zo langzamerhand wel eens gezien, dus ben ik samen met mijn zoon laatst naar de Verenigde Staten geweest om daar vliegtuigen te spotten. Heel bijzonder!
Keuzevragen: Nieuws uit de krant of online? Beide. In de auto of op de fiets? Als het kan, dan zeker op de fiets. Online shoppen of de stad in? Ik probeer zoveel mogelijk de stad in te gaan. Ik vind het belangrijk om lokale ondernemers te steunen.
Om af te sluiten:
Heb je suggesties voor mensen die je in het Dokkumer vragenuurtje wilt zien?
Frank Schreuder lijkt me leuk om terug te zien.
In het Dokkumer vragenuurtje ‘ondervragen’ we regelmatig een bekende of minder bekende Dokkumer het hemd van het lijf. In deze editie: Tamme Smit.
Wie ben je en wat doe je?
Ik ben Tamme Smit en ik houd me bezig met van alles op het gebied van vissen. Ik doe visonderzoek voor hogeschool Van Hall Larenstein, ik presenteer het programma VIS TV op RTL7 én ik ben visgids voor toeristen op het Lauwersmeer.
Wat heb je met Dokkum?
Ik ben in Dokkum geboren, ik ben er opgegroeid en ik heb er tot en met vorig jaar ook gewoond. In een straal van meer dan vijf kilometer buiten Dokkum zou ik niet graag willen wonen.
Het mooiste plekje van Dokkum is?
De Súd Ie. Bij het sluisje op de Eelaan heb ik heel veel tijd met mijn hengel en visnetjes doorgebracht. En daar heb ik op driejarige leeftijd (samen met mijn vader) mijn allereerste vis ooit gevangen: een heel dikke paling.
Welk plekje in Dokkum zou jij veranderen om de stad mooier te maken?
Het terrein rondom de Prinsfabriek. Als je vanaf die kant Dokkum binnen komt varen, lijkt het aftands. De berenklauwen over het water, de ingeslagen ruiten, ramen die dichtgetimmerd zijn… Daar mag wel eens wat aan gedaan worden.
Maak de volgende zinnen af: Parkeren in Dokkum is… prima. Dokkum is over tien jaar… nog steeds de mooiste stad van Fryslân. De nieuwe markt is… een pronkje!
En dan de persoonlijke vragen, speciaal voor jou:
Hoe gaat het met je?
Uitmuntend goed!
Vertel eens iets over je werk. Hoe ziet een werkweek er voor jou uit?
Ik werk in de regel vier dagen in de week voor hogeschool Van Hall Larenstein in Leeuwarden, waarvoor ik visonderzoek doe. Mijn collega’s en ik zijn veel op het water te vinden: we zijn hele dagen bezig met bijvoorbeeld fuiken zetten, fuiken legen, vissen zenderen, viseieren vangen, ontvangers repareren, noem het maar op. We doen onderzoek naar de visstand op verschillende plaatsen, de leefwijze van de vissen en op welke manier ze migreren.
Daarnaast presenteer ik geregeld het programma VisTV op RTL7. Daarvoor reis ik door het hele land op zoek naar bijzondere plekken om te vissen.
En ik ben visgids. Dat houdt het volgende in: tegenwoordig heb je veel toeristen die hier in de regio willen vissen, maar die zelf geen boot, geen hengel en/of geen kennis van de regio hebben. Die toeristen zoeken dan een visgids, dus iemand die hen voorziet van materiaal en een goede plek om te kunnen vissen. Dat doe ik dan vaak op het Lauwersmeer.
Ik zit ook nog in het bestuur van de hengelsportvereniging (HSV) Dokkum, een afdeling van de HSV Leeuwarden. Die vereniging organiseert viswedstrijden en -activiteiten in en rondom Dokkum.
Hoe ben je bij Van Hall Larenstein terechtgekomen?
Ik heb in Zwolle de sportvisacademie gedaan. Daarna ben ik aan het werk gegaan bij Sportvisserij Fryslân, de hengelsportfederatie van de provincie. Dat is een organisatie die o.a. vispassen verleent aan vissers. Bij Sportvisserij Fryslân hield ik me vooral bezig met de aanleg van visplekken, steigers voor mindervaliden en het organiseren van jeugdtoernooien en dergelijke. Ik vond het leuk werk, maar het bleek al snel dat ik niet gemaakt was voor een kantoorbaan. Daarom doe ik sinds vorig jaar mei visonderzoek voor de hogeschool Van Hall Larenstein in Leeuwarden.
Waar komt je liefde van vissen vandaan?
Ik vis al sinds mijn derde. Ik was mijn hele jeugd bezig met vissen en alles wat daarbij komt kijken. Ik viste altijd: ieder weekend en elk vrij uurtje was ik met mijn bootje op de grachten te vinden. Op een gegeven moment gingen veel van mijn vriendjes op voetbal, dus ik wilde ook op voetbal. Maar nog voordat ik de eerste training had gehad, wist ik al: dit is helemaal niks voor mij. Dus toen ben ik gestopt met voetbal en ben ik alsmaar verdergegaan in het vissen.
Hoe ben je terechtgekomen bij Vis TV op RTL7?
Tijdens mijn opleiding heb ik stagegelopen bij een hengelsportwinkel in Surhuisterveen. Een vertegenwoordiger van een hengelsportmerk uit het Verenigd Koninkrijk kwam wel eens naar die hengelsportwinkel en wilde graag een jonge visser sponsoren. Op die manier kon het merk ook in Nederland reclame maken. Mijn baas vond mij daar wel een geschikt persoon voor. Ik kreeg een hengel van het merk, ik ving wat vissen, ik kreeg een pet van het merk, ik moest poseren met mijn vangsten…
Op een gegeven moment wilde het merk graag wat promotiefilmpjes van mij maken. Dat vond ik in het begin doodeng, maar na een paar video’s had ik de smaak wel aardig te pakken. Ik vond het steeds leuker worden. Bij de Hengelsportfederatie kregen ze die video’s ook te zien. Zo hadden ze op een gegeven moment het idee om samen met mij een viselfstedentocht te doen, maar dat is uiteindelijk niks geworden. Toen ik bij hen kwam te werken, heb ik het balletje opnieuw opgegooid. Daar had de Hengelsportfederatie wel oor naar, dus hebben we de Viselfstedentocht alsnog gemaakt. Dat programma werd uitgezonden op VIS TV XL. De producent vond dat ik ook wel aan de slag kon bij VIS TV, dus zo gezegd, zo gedaan. Vorig jaar hebben we voor Omrop Fryslân zelfs een Fryske versie gemaakt: Byt!
Wat is het beste visplekje van Friesland?
In een bootje in de binnenstad van Dokkum, met het zicht op De Zijl!
Wat is je mooiste vangst ooit?
Ik heb geen moment waarvan ik zeg: dat was mijn allermooiste vangst ooit. Mijn grootste snoek ooit ving ik op het Lauwersmeer, dat blijft natuurlijk heel bijzonder. Maar ik was laatst op vakantie in Aruba, daar ving ik een heel unieke tropische vis met allerlei felblauwe strepen. Dat was ook heel gaaf.
Zelfs als het de hele dag met bakken uit de lucht komt vallen en ik niks vang, kan ik een prachtige dag hebben. Het gaat mij niet specifiek om de hoeveelheid en grootte van de vissen. Elke dag op het water blijft bijzonder. Het is de variatie die het plaatje compleet maakt.
Heb je naast vissen nog andere hobby’s?
Buiten zijn. Lekker wandelen met de hond, het Lauwersmeer op met de boot, in de tuin bezig zijn… dat vind ik allemaal heerlijk.
Keuzevragen: Nieuws uit de krant of online? Het liefst helemaal geen nieuws. Het nieuws is voor mij een bron van negativiteit, daar kan ik niet altijd heel goed tegen. Maar ik vind het wel belangrijk om af en toe stil te staan bij belangrijke onderwerpen zoals de oorlog in Oekraïne. Het is niet dat ik helemaal geen nieuws lees, maar ik hoef er mijn dag niet mee te beginnen en te eindigen. In de auto of op de fiets? In de auto. Online shoppen of de stad in? Ik probeer zoveel mogelijk de stad in te gaan, maar of dat ook altijd lukt…
Om af te sluiten:
Heb je suggesties voor mensen die je in het Dokkumer vragenuurtje wilt zien?
Bote Lei lijkt me leuk!
