In het Dokkumer vragenuurtje ‘ondervragen’ we regelmatig een bekende of minder bekende Dokkumer het hemd van het lijf. In deze editie: Lysbeth Vellinga-Zeilstra
Wie ben je en wat doe je?
Mijn naam is Lysbeth Vellinga-Zeilstra (50 jaar). Ik ben gelukkig getrouwd met Binne, we hebben samen twee dochters van 18 & 25 jaar. Mijn geboorteplaats is Eastermar, vervolgens heb ik een tijdje in Den Haag gewoond. Om daarna naar Dokkum te verhuizen, hier hebben we ons gezin gesticht, in een oud jaren dertig huis vlak bij de binnenstad.
Van beroep ben ik verpleegkundige en ik werk nu zeven jaar als coördinator voor de Vrijwilliger Palliatieve Terminale Zorg (VPTZ) in Noordoost Friesland. Sinds 2019 ben ik werkzaam in de politiek, als gemeenteraadslid voor de ChristenUnie. Sinds 1 januari van dit jaar ben ik fractievoorzitter van de ChristenUnie. Ook doe ik aan vrijwilligerswerk en ben ik mantelzorger. Ik wil mezelf op twee hele verschillende manieren inzetten voor de medemens, met politiek op een beleidsmatige manier en als coördinator voor VPTZ vanuit het hart. Ik hou ervan om onder de mensen te zijn, je kunt zoveel leren van de mensen om je heen. Daarnaast ben ik vooral moeder, dat vind ik nog steeds het belangrijkste en leukste in het leven. Liefde voor de mensen om je heen, dat houdt de wereld draaiende!
Wat heb je met Dokkum?
We wonen nu met veel trots 26 jaar in Dokkum. Voorheen woonde ik een tijd in Eastermar en Den Haag. Als ik terugblik op toen we net naar Dokkum verhuisden, kende ik eigenlijk nog niemand. En nu heb ik het gevoel dat ik iedereen ken en dat is heel leuk. Ik weet nog dat ik zo verrast was over hoe bewaard en geheim gebleven de binnenstad van Dokkum is. Want van buitenaf zou je nooit zeggen dat de binnenstad zo fraai is. Dokkum is een stad met een dorpsgevoel, met voorzieningen uit een grote plaats en de gezelligheid, het knusse gevoel en veiligheid van een dorp. Deze combinatie vind ik fantastisch aan Dokkum. Er is daarnaast ook nog eens heel veel historie!
Het mooiste plekje van Dokkum is?
Het schapendijkje met het sluisje ervoor vind ik echt heel mooi. Ik wandel er graag naar toe, het schapendijkje is ook nog eens vlak bij mijn huis gelegen. Daarnaast is de straat Kereweer een bijzondere plek! Als je op het Oosterbolwerk staat, dan kun je via de straat de Kereweer helemaal tot aan de Kruitvat kijken. Dat vind ik een bewonderenswaardig uitzicht, overigens is dit ook een hele mooie wandeling. Wandelliefhebbers in Dokkum zullen hier ontzettend zoet mee zijn.
Welk plekje in Dokkum zou jij veranderen om de stad mooier te maken?
Wat ik graag zou willen is een oplossing voor het plaatsen van fietsen in de binnenstad. Je hebt bijna nergens een plekje voor de fietsen. Dan denk ik waarom hebben de gemeente of ondernemers nooit iets bedacht voor een fatsoenlijke stalling voor de fietsen. Dat zou zoveel schelen en dan komt de stad nog beter tot zijn recht.
Maak de volgende zinnen af:
Parkeren in Dokkum is… prima geregeld, overal aan de rand van Dokkum kun je gratis parkeren.
Dokkum is over tien jaar… nog mooier want er zijn meer panden naar de oude staat hersteld.
De nieuwe Markt is… een prachtig parkje, daar mogen we als Dokkumers best trots op zijn.
En dan de persoonlijke vragen, speciaal voor jou:
Hoe ben je in de politiek terecht gekomen?
In 2019 ben ik gevraagd om op de kandidatenlijst te staan van de ChristenUnie. Ik was toentertijd al lid van de partij. Ze hadden nog een aantal mensen nodig voor op de kandidatenlijst en het liefst nog een aantal vrouwen wat hoger op de lijst. Destijds dacht ik: “Prima, zet mij maar ergens onder aan want de lijst moet wel vol”. Meer mensen hadden die gedachte en zo belandde ik op de vijfde plaats. Dat was iets hoger dan ik verwachtte en toen er ook nog eens iemand zich op het laatste moment terugtrok, ging ik een plekje omhoog. Tijdens de gemeenteraadsverkiezingen kregen we vier zetels en ineens belandde ik in de politiek. Ik had dat zeker niet verwacht en was geschokt want hoe zit het nou met mijn huidige baan, kinderen en kan ik dit wel? Deze gedachten tolden in mijn hoofd. Ik vroeg mijn man om advies en hij zij: “Jij hebt gewoon koudwatervrees, probeer het eerst maar even tot een bepaalde periode.” Ik gaf hem gelijk en ging het eerst uitvogelen en als het dan nog niet goed voelde dan kon ik altijd nog stoppen. En met dat advies op zak begon ik aan een groot avontuur.
Ik had en heb hele goede en intelligente fractieleden die mij alle ruimte geven om te leren en mij veel hebben uitgelegd. Ik heb ontzettend veel gevraagd en geleerd en dat doe ik nog steeds als ik iets niet begrijp of ergens meer over wil weten. Je hoeft niet alles te weten maar je moet wel nieuwsgierig zijn. Op een gegeven moment vond ik een ritme en kwam ik erachter dat ik dit best leuk vond. Toen er opnieuw verkiezingen waren dacht ik: “Als ik maar wel weer gevraagd wordt voor op de kandidatenlijst”. Mijn mede-fractieleden waren verbaasd dat ik dit in twijfel trok. Uiteindelijk werd ik zelfs gevraagd om fractievoorzitter te worden!
Hoe voelt het om beslissingen te maken over kwesties waar veel verdeeldheid over is?
Het grote voordeel van raadslid zijn is dat je overal inzage op hebt en dan zie je dat alles nooit zwart-wit is en dat het antwoord niet voor de hand liggend is. Ik vind het leuk dat je over kwesties mag meedenken en beslissen. Mijn portefeuille is vooral gericht op het sociaal domein, denk aan zorg en onderwijs. Soms zitten er ook zware kwesties tussen over bijvoorbeeld het permanent vestigen van een asielzoekerscentrum in Dokkum. Ik word straks geacht samen met mijn 28 collega raadsleden hier wel wat van te vinden en dat vind ik best wel lastig. Vanuit mijn geloof word ik opgeroepen om barmhartig te zijn voor mijn omgeving en dat wil ik ook heel graag. Je wil het allerbeste voor iemand die op de vlucht is, maar tegelijk ben ik ook raadslid voor en gekozen door inwoners van deze gemeente. Dan is die verdeeldheid qua meningen soms best moeilijk, maar je kunt alsnog heel respectvol het niet met elkaar eens zijn.
Er zijn wel momenten waarbij ik denk wat is wijsheid en wat is eerlijk. Met dit soort kwesties is het inwinnen van informatie ontzettend van belang. Gaat het niet ten koste van onderwijs en zorg? En wat denkt de politie hierover? Daarnaast luister je naar de vele verhalen van inwoners. Wat we gaan beslissen daar moeten we intern nog over hebben maar we zijn wel voor de opvang van vluchtelingen. Ik ben gestopt met het naar de zin maken van iedereen want dat lukt niet. We doen het samen in de samenleving, daarbij hoort ook bij dat er van beide kanten geven en nemen ontstaat. Een ander heeft weleens tegen mij gezegd: “Voor jou is het toch heel simpel, je bent christen, je staat achter je principes!” En eigenlijk is het ook zo simpel. Hier sta ik voor en hier ga ik voor. Ik laat me leiden door naastenliefde. Ik doe het niet altijd goed en ik ga ook weleens de mist in maar ik probeer wel als christen te leven.
Was het altijd al je droom om fractievoorzitter te zijn van de ChristenUnie?
Totaal niet, ik had helemaal geen ambities om dit te ondernemen. Maar het bevalt goed! Een fractievoorzitter is niet beter of interessanter dan de andere fractieleden. We doen het samen. Toen ik net in de politiek kwam, had ik niet kunnen inbeelden dat ik deze positie zou innemen. In het begin dacht ik dat iemand zou zeggen: “Nou kom jij weer met je domme vragen?”. Het leek alsof iedereen het al zo goed wist en altijd de juiste woorden klaar had. Ik voelde me een buitenbeentje maar dat is gewoon je gevoel. Ik zit nu al heel wat jaar in de politiek en het zijn 29 gewone mensen uit de omgeving met een baan of vrijwilligerswerk. Die net als ik idealen hebben en het beste voor een ander willen. Wij zijn een afspiegeling van de inwoners uit Noordoost Friesland, niet meer en niet minder. Maar ik voel me ook niet meer minder. Ik voel me nu thuis in de politiek. In het begin als je iets nieuws probeert dan is er wat ongemak maar dat moet niet blijven. Die onzekerheid die ik voelde, zat in mijzelf niet in de mensen om mij heen. En nu zie ik en voel ik dat ik ook in de politiek thuis hoor.
Naast fractievoorzitter, ben je ook werkzaam als coördinator bij Vrijwilliger Palliatieve Terminale Zorg (VPTZ). Wil je hier iets meer over vertellen?
Om de week ben ik werkzaam als coördinator bij VPTZ, de andere week neemt mijn collega het over. Als coördinator coördineren we waakzorg bij mensen thuis in Friesland. We kunnen elk moment gebeld worden door mensen die graag willen dat er iemand op hun geliefde kan waken. Dan gaan mijn collega of ik op bezoek en vragen we naar wat we voor deze mensen kunnen betekenen. Dan zeggen ze bijvoorbeeld dat ze het fijn zouden vinden als iemand over hun moeder kan waken ‘s nachts. We merken dat niet iedereen ons weet te vinden of het moeilijk vindt om ons te bellen. Want het liefst ben je er dag en nacht voor je naasten. Maar je weet niet hoelang de dood duurt en na aantal dagen is dat geestelijk ook erg belastend. Daarnaast is de dood eenmaal niet een sexy onderwerp om over te praten.
De vrijwilligers doen dit werk geheel kosteloos, dit ontroert men vaak ook. Wij nemen na het gesprek met de familie contact op met een vrijwilliger die dus ook plots de vraag krijgt of ze kan waken op een wildvreemde. En daar heb ik ontzettend veel bewondering voor, het zijn zulke bescheiden mensen die een wereld van verschil maken. Het is onbetaalbaar wat ze doen voor een ander! Mensen overlijden het liefst thuis en dat is fijn want daar voel je je ook letterlijk thuis. Je bent niet op visite, je partner loopt op pantoffels en je kinderen weten waar de kopjes in de kast staan. Zolang het kan, wens ik dit voor iedereen. Ik hoop dan ook dat meer mensen ons weten te vinden. Momenteel zijn we bezig met het selecteren en scholen van een team vrijwilligers die op Ameland mensen willen bijstaan.
Wat zijn je hobby’s?
Mijn werk bij VPTZ en politiek is mijn hobby. Ik hou van lezen en dan bedoel ik niet de zware politieke materie waar ik doorheen moet spitten maar boeken over geschiedenis, thrillers en biografieën. Boeken waar ik echt in kan verdwijnen. Ook vind ik het heerlijk om met vriendinnen te wandelen, even op een terras te zitten en te wandelen in de natuur.
Wat maakt je gelukkig?
liefde van mijn man, kinderen, buren en vriendschappen maken mij gelukkig. Maar ook het concept van liefde op zich. Dat ik liefde bij mensen zie bij wie ik langs ga voor mijn werk als coördinator van VPTZ en de verschillende manieren hoe mensen van elkaar houden. Vaak is het heel indirect en impliciet hoe mensen dit kenbaar maken en dat vind ik ontzettend mooi. Ik ben gelovig en ga naar de kerk, dat kun je misschien geen hobby noemen maar Jezus is mijn leidraad. Of je nou wel of niet gelovig bent, aan het eind van het leven vallen heel veel dingen weg. Maar wat altijd overeind blijft is de liefde die je aan mensen hebt gegeven en die je hebt ontvangen. Dat geldt voor jong en oud, ieder geloof en elke portemonnee. Dat is wat uiteindelijk blijft staan een onbetaalbaar iets. Die leuke auto en vakanties zijn ook heel fijn maar liefde is wat blijft voortbestaan. Waarmee je start tijdens de geboorte en waarmee je eindigt als je je laatste adem neemt.
Keuzevragen:
Nieuws uit de krant of online? Beide, online is sneller toegankelijk maar een papieren krant leest fijner.
In de auto of op de fiets? Op de fiets!
Online shoppen of de stad in? De stad in, naar de boekwinkel.
Om af te sluiten:
Heb je suggesties voor mensen die je in het Dokkumer vragenuurtje wilt zien?
Afke van der Mark, is de eigenaresse van de (evangelische) Boektiek in Dokkum. Zij werkt ook met vrijwilligers voorheen op de Kepelstraat en sinds 2019 te vinden in de binnenstad. Ze leeft vanuit het geloof, ik ben benieuwd hoe ze dit vormgeeft in haar ondernemerschap.
