In het Dokkumer vragenuurtje ‘ondervragen’ we regelmatig een bekende of minder bekende Dokkumer het hemd van het lijf. In deze editie: Steven Meijer.
Wie ben je en wat doe je? Ik ben Steven Meijer, 42 jaar oud. Oorspronkelijk kom ik uit Groningen maar sinds 2001 ben ik woonachtig in Leeuwarden samen met mijn vrouw. We hebben samen twee kinderen; een jongen van tien en een meisje van acht jaar. Momenteel ben ik twee jaar lang trotse eigenaar van de Zuivelhoeve in Dokkum.
Wat heb je met Dokkum?
Mijn winkel is hier natuurlijk! En daarvoor werkte ik op de Zuiderschans bij de Karwei in Dokkum. Maar Dokkum kende ik voorheen ook al van de Friese elf steden en ik wist dat het een vestegingsstad is.
Het mooiste plekje van Dokkum is?
De binnenstad van Dokkum ziet er prachtig uit, daar word je snel verliefd op. Ik kan er echt van genieten. Je hebt allerlei mooie plekken in Dokkum. Het is uniek dat een vestingstad als Dokkum er nog steeds uitziet zoals het dat vroeger deed. Met bezienswaardigheden als de Bolwerken, kleine straatjes en de Zijl. Maar als ik één plek moest kiezen denk ik toch aan een ander uitzicht. Ik vind het uitzicht op de twee molens en de haven prachtig om te zien, vooral als de haven helemaal vol ligt met boten.
Welk plekje in Dokkum zou jij veranderen om de stad mooier te maken?
Ik hoef de stad niet mooier te maken, het is al hartstikke mooi. Maar mocht ik iets veranderen, dan zou het de Rondweg in Dokkum zijn. Alhoewel de gemeente er al wel mee bezig is. Je hebt er veel vrachtverkeer dat naar het industrieterrein gaat. Daardoor loopt het geregeld vast en zit je in de file. Dit is wel echt een luxeprobleem! Maar ik ben van mening dat de infrastructuur in orde moet zijn, wanneer er steeds meer mensen en bedrijven naar Dokkum toetrekken.
Maak de volgende zinnen af: Parkeren in Dokkum is… een drama!
Dokkum is over tien jaar… een stad dat bruist van de toeristen. De nieuwe Markt is… leuk. Maar nog leuker als er diverse uitgaansgelegenheden zijn, een soort horecaplein.
En dan de persoonlijke vragen, speciaal voor jou:
Vertel eens iets over je werk, wat doe je? In 2022 heb ik de Zuivelhoeve Dokkum overgenomen van de vorige eigenaar. Ons filiaal heeft momenteel vijf medewerkers. Ik zorg voor de verkoop, inkoop, personeel en nog veel meer. Bijna elke dag ben ik op de werkvloer te vinden! Ik zorg ervoor dat de winkel draaiende blijft. We verzenden heel veel samengestelde pakketten voor bedrijven, denk in de winter aan kerstpakketten. We werken ook samen met dagbesteding in Foudgum (Jarla State), zij helpen ons voornamelijk met inpakwerk. Eens in de week gaan er een aantal producten van ons naar hen toe en zij verpakken het voor ons.
In oktober gaan we ons filiaal verbouwen. We zijn de oudste Zuivelhoeve van Friesland, deze winkel bestaat al zo’n 14 jaar. In die tijd is de winkel nooit verbouwd. Het pand werkte altijd perfect maar het mag wel iets energiezuiniger en efficiënter ingedeeld worden. Onze knusse winkel zal hierdoor iets groter worden en een nieuw interieur krijgen!
Hoe ben je hier terechtgekomen?
Ik heb een Friese moeder en een Groningse vader, mijn ouders hadden heel lang een bakkerij in Groningen. Ik werkte geregeld mee in de winkel. Toen ik eenmaal studeerde in Leeuwarden heb ik verschillende horeca baantjes gehad. Maar bij mijn ouders daar ben ik geïnspireerd geraakt en heb ik kunnen proeven van het ondernemerschap. Een eigen winkel heeft me vanaf dat moment ontzettend aangesproken. Alleen niet in de bakkerijsector.
Ik werkte een poos bij de Karwei in Dokkum en was op zoek naar een leuke onderneming. Ergens waar ik mijn passie voor verkoop en klanten te woord staan kon toepassen. Toen kreeg ik plots een telefoontje van een bekende die ook een Zuivelhoeve filiaal had. Met de vraag: “Goh, Steven er staat een Zuivelhoeve te koop in Dokkum, lijkt jou dat niet wat?” En die vraag beantwoordde ik met; “ja zeker!”. Na dit telefoontje is het balletje gaan rollen. Dit was mijn kans om eigen ondernemer te worden, en daar ging ik voor! De Zuivelhoeve is een heel mooi franchiseorganisatie, waar je goed ondersteund wordt.
Wat vind je het leukste aan je werk? De producten vind ik geweldig want anders was ik niet in deze branche gaan werken. We werken veel met kaas, noten en we maken heel wat samengestelde pakketten. Het zijn natuurlijk luxeartikelen maar we kunnen voor elke portemonnee een soort kaas aanbieden. Maar ik vind vooral de diversiteit aan werkzaamheden het leukst. Elke dag is anders: van kaas verkopen, inkopen bestellen tot cadeaus samenstellen. Maar ook een uithangbord voor Dokkum zijn zie ik als een taak. Voor toeristen is de Zuivelhoeve net een buurtwinkel waar je even een babbeltje doet of met vragen terecht kan. Erg leuk want er komen mensen vanuit de hele wereld op bezoek! Ze willen weten waar bepaalde bezienswaardigheden zijn of waar je lekker kan eten. Het is dus niet alleen verkopen maar ook vooral lekker sociaal zijn en promotie maken voor Dokkum. Daar zijn we een groot deel van de dag mee bezig en dat vinden we niet erg!
Wat onderscheidt de Zuivelhoeve Dokkum van andere delicatessenwinkels? De Zuivelhoeve bestaat sinds 1981. We hebben al een hele sterke naam, zorgen voor kwaliteit en we hebben van alles! Ik denk dat we ons zo onderscheiden van andere delicatessenwinkels in deze branche. We zeggen weleens; “als je weet wat je eet, proef je meer”. De kwaliteit van onze producten is altijd van een hoogwaardig niveau. De kaas uit de supermarkt is natuurlijk een heel ander kaasje dan dat wij verkopen. Terwijl het prijsverschil niet eens zo groot is. We snijden de producten vers af en je kunt altijd een stukje kaas proeven.
Wat ik persoonlijk belangrijk vind is dat de winkel een toevoeging is voor Dokkum. Ik probeer met mijn eigen winkel en alle andere ondernemers, Dokkum levend en bruisend te houden. Zodat mensen enthousiast worden van ons bedrijf maar ook van Dokkum. Dat is de unieke draai die ik aan mijn winkel wil geven.
Wat haal je zelf graag uit de Zuivelhoeve?
Ik ben dol op blauwe schimmelkaas, die pikante smaak vind ik heerlijk! En schimmelkaas heb je natuurlijk ook nog in diverse soorten smaken en merken. Maar de Roquefort met melk afkomstig van het schaap is mijn favoriet.
Wat zijn je hobby’s?
In de winter schaats ik altijd, dan kan ik lekker mijn hoofd leeg maken. Dit doe ik bij de ijshal in Leeuwarden op recreatief niveau. Mijn andere hobby is voetbal. Ik ga heel graag naar sportclub Cambuur. Dus mocht ik een dag niet in de winkel staan, grote kans dat Cambuur speelt. Daar ga ik al jaren heen. Ik vind het prachtig om met familie en vrienden een wedstrijd te kijken en te genieten van de gezellige sfeer.
Wat maakt je gelukkig?
Ik vind het belangrijk om plezier in je werk te hebben, dat maakt mij gelukkig. Samen met mijn collega’s deze winkel draaiend houden maakt me ontzettend blij.
Keuzevragen: Nieuws uit de krant of online? Online, bijna alles is momenteel online te vinden. In de auto of op de fiets? Naar Dokkum rijd ik in de auto, maar in Leeuwarden ga ik altijd op de fiets. Online shoppen of de stad in? De stad in, dat vind ik heerlijk!
Om af te sluiten:
Heb je suggesties voor mensen die je in het Dokkumer vragenuurtje wilt zien?
Ik zou Klaas Kommerie graag willen uitnodigen om deel te nemen aan het Dokkumer Vragenuurtje. Klaas ken ik door zijn onderneming ‘De Groenteman’. En hij is ook echt de groenteboer van deze stad! Ik haal mijn groenten altijd uit zijn winkel en dan doe ik gezellig even een praatje.
In het Dokkumer vragenuurtje ‘ondervragen’ we regelmatig een bekende of minder bekende Dokkumer het hemd van het lijf. In deze editie: Jolanda van der Meij
Wie ben je en wat doe je? Mijn naam is Jolanda van der Meij en ik ben geboren in Birdaard. Op mijn twintigste ben ik in het historische Dokkum gaan wonen. Ik ben eigenaresse van Mikaza, een modewinkel in de binnenstad aan de Hoogstraat. In de winkel kun je hippe merkkleding vinden waarvan veel afkomstig zijn uit Scandinavië. Leuk weetje; in september vieren we dat Mikaza 24 jaar bestaat!
Naast het feit dat ik eigenaresse ben van Mikaza start ik in september samen met mijn man een B&B, genaamd B&B Hogepol. We zijn recentelijk verhuisd naar het pand op de Hogepol waar voorheen de oude tandartspraktijk van der Wal gevestigd zat. We zullen een vakantieverblijf met twee slaapkamers aanbieden en ik zal ontbijtjes verzorgen. We zijn nog bezig met het verbouwen van het huis, maar ik kijk er al ontzettend naar uit.
Wat heb je met Dokkum? Met Dokkum heb ik ontzettend veel! Binnen de Bolwerken voel ik me thuis, hier woon en werk ik. Op mijn twintigste ben ik gaan samenwonen in Dokkum met mijn vriend die hier is opgegroeid. Nu heb ik meer met Dokkum dan met Birdaard waar ik ben opgegroeid. We hebben zowel in de binnenstad als buiten de stad gewoond, maar we zijn nu toch naar de binnenstad teruggekeerd. Ik ervaar een bepaalde aantrekkingskracht tot de binnenstad, er komt zo veel gezelligheid op af. En dat vind ik fijn!
Het mooiste plekje van Dokkum is? Het mooiste plekje van Dokkum vind ik best wel lastig om aan te wijzen. Er zijn zo namelijk zo veel mooie plekken in Dokkum. Maar een rondje langs de Bolwerken is altijd een goed idee. Ik vind het hart van Dokkum wel echt het mooist, op De Zijl en tussen de winkelstraatjes. Dokkum is tijdens elk seizoen om van te genieten maar in de zomer is het hier extra speciaal. Dan leeft het echt en kun je op alle terrasjes zitten.
Welk plekje in Dokkum zou jij veranderen om de stad mooier te maken? Ik vind dat er al best veel gebeurd is om de stad te verbeteren, denk aan de gebouwen die worden opgeknapt. Misschien zou er iets aan de uitstraling van Dokkum kunnen worden gedaan en dan bedoel ik met name hoe je binnenkomt met de auto. Dat is niet een bepaald esthetisch aanzicht en dat is jammer. Zo hoor ik vaak van toeristen dat ze niet verwachten dat Dokkum zo hip en leuk is.
Maak de volgende zinnen af: Parkeren in Dokkum is… lastig, soms zijn er te weinig parkeerplekken. Dokkum is over tien jaar… toeristisch, met meer winkeltjes en vooral veel gezelligheid in de stad! De nieuwe markt is… een heel leuk mini-festivalterrein, echt een toevoeging aan Dokkum.
En dan de persoonlijke vragen, speciaal voor jou:
Vertel eens iets over je werk. Wat doe je? Als oprichter van Mikaza doe ik van alles; van de inkoop, budgetten, administratie, planningen tot verkoop in de winkel zelf. Gelukkig heb ik ook vier hele lieve collega’s die mij bijstaan in de winkel. Ik ben ongeveer vier dagen in de week te vinden in het pand. Maar bij de inkoop van mode-items, daar ligt mijn hart en dat is ook waar je elk seizoen begint. Wanneer de inkoop goed is volgt de rest en zal de verkoop ook gaan stijgen. Maar lekker in de winkel om rommelen vind ik ook echt heerlijk om te doen.
Waarom ben je begonnen met Mikaza? Bijna 25 jaar geleden startte ik met Mikaza en dat begon in mijn eigen huis. Het leek me leuk om een winkel te beginnen en toevallig had dat pand een winkelbestemming. We woonden boven in het huis en op de begane grond zat een grote kamer en voorkamer waar ik de winkel heb opgezet. Het ging zo goed dat ik na anderhalf jaar kon verhuizen naar een echt winkelpand in de binnenstad. Mikaza verhuisde naar het pand waar Stadscafé Artisante nu zit en vestigde zich daar voor twaalf jaar. Momenteel zitten we alweer tien jaar aan de Hoogstraat 19. Toen ik Mikaza opzette had ik nooit verwacht dat het zich zo zou uitbreiden. Mijn motto is altijd ‘go with the flow’. Dus zolang ik iets leuk vind, blijf ik het doen. Ik ben namelijk van mening dat je je geld moet verdienen met iets waar jij heel veel plezier uithaalt. Dat heb ik in Mikaza gevonden maar ik hoop dit ook te vinden in mijn toekomstige B&B Hogepol.
Waar haal je inspiratie vandaan voor het inkopen van de nieuwste mode-items? Mijn inspiratie haal ik uit verschillende dingen. Zo kan ik heel erg geïnspireerd raken door contact op te nemen met modemerken, op straat en door te reizen. Mijn favoriete modetrends op het moment zijn jumpsuits en sets. Dan heb ik het niet over de standaard broek en jas. Maar over een broek met blouse of een gilet in hetzelfde materiaal en kleur.
Wat zijn je hobby’s? Mijn hobby is lekker rond rommelen in de winkel of thuis. Maar niksen en boeken lezen doe ik ook graag. Ik hou van lekker eten en drinken. Daarnaast ga ik graag een weekendje weg, mijn eerstvolgende weekenden staan al ingepland. Ik ga met mijn vriend naar Duitsland en met mijn vriendinnen naar Parijs. Daar hoop ik heel wat leuke tentjes af te gaan!
Wat maakt je gelukkig? Oeh, dat is een diepe vraag! Alles wel, het leven zelf maakt mij al heel gelukkig. En alle clichés natuurlijk, mijn gezin en familie brengen mij veel blijdschap.
Keuzevragen: Nieuws uit de krant of online? Online is het makkelijkste voor mij om te lezen. In de auto of op de fiets? In de buurt ga ik op de fiets en buiten de stad met de auto. Online shoppen of de stad in? De stad in, natuurlijk!
Om af te sluiten:
Heb je suggesties voor mensen die je in het Dokkumer vragenuurtje wilt zien?
Ik geef het stokje door aan Steven Meyer eigenaar van de Zuivelhoeve in Dokkum.
Hij is in totaal 163 dagen actief in de Tweede Kamer en laat zich maar wat graag zien. Haantje de voorste Aant-Jelle Soepboer uit Niawier – vlakbij Dokkum – is sinds 6 december 2023 lid van de Tweede Kamerfractie van NSC. De kijkers van Nieuwsuur zagen hem gisteren een document overhandigen aan zijn grote leider Pieter Omtzigt. Ik zag het ook en toen kreeg ik ook door waar hij het eigenlijk voor doet. Vooral voor zichzelf.
Zelf omschrijft hij zijn loopbaan als volgt: ‘Ik kwam destijds op voor het voortbestaan van een belangrijke plattelandstraditie: de optocht met versierde wagens. Dit bracht mij in aanraking met de regionale politiek. Daarna ben ik, tot ik Tweede Kamerlid werd, als gemeenteraadslid en wethouder actief geweest. In de Tweede Kamer vertegenwoordig ik naast het landelijke belang ook het belang van de regio.’ Zo zou ik het ook doen. Geen woord schrijven over zijn enorme debacle als wethouder rond een mogelijk evenemententerrein in het Tolhuispark, waar hij zichzelf graag had zien optreden op Dokk’em Open Air. Toen had je het eigenlijk al wat kunnen vermoeden, want voor de lokale inwoners had hij geen oog meer. En echte wapenfeiten? Nee, die heb ik in de archieven van de gemeente ook niet echt kunnen ontdekken.
En toch. Ergens hadden we van deze politicus van de Fryske Nasjonale Partij verwacht dat er toch in elk geval voor de regio ook punten worden binnengehaald. Maar nee. Op veel punten druist het vers geperste onderhandelingsakkoord in tegen ongeveer alles waar de politicus in zijn tijd als FNP’er voor stond. Fel tegenstander als hij was van de Lelylijn, staat het nu pontificaal in het akkoord. Zijn FNP-collega, gedeputeerde Sijbe Knol van de provincie Fryslân noemt het hoofdstuk cultuur summier. “It is in miste kâns dat kultuer en de regionale finansjele sprieding, sa’t de Raad voor Cultuur dizze maitiid advisearre hat, net werom komt.”
“De nije koälysje bringt gjin natuer- en klimaatoplossingen, mar swakket dy just ôf”, zegt dan weer de Fryske Miljeu Federaasje (FMF). Was ook niet te verwachten natuurlijk, dat natuurliefhebbers aan hun trekken zouden komen bij het nieuwe akkoord, maar toch. Ik had stille hoop. Al was het alleen maar vanwege al die tientallen natuurliefhebbers die de FNP wel rijk is en die ook écht wel wat van zich hebben laten horen. Nou, goed. Als je dan aan tafel zit, zul je toch in elk geval wel 1 ding in hebben kunnen brengen? Iets met taal misschien?
Maar nee, zelfs dat niet. Soepboer zegt dat zelf trouwens ook, tegen Omrop Fryslân. Wat er mist? “As je Ctrl+F dogge en op Frysk sykje, dan sille je derachter komme dat dat der spitigernôch net yn stiet.” Nee, pummel! Had daar wat aan gedaan. Jij zat aan tafel! Niet namens ons dus. Als je je handelingen laat bepalen door dat waar je het meeste voordeel uit haalt, ben je een opportunist. En dat is ie. Wedden dat hij opgaat voor een post als staatssecretaris of minister van Onderwijs?
Dieuwertje de Zijl
Let op:
Dit is een column en dus geen nieuwsbericht. De schrijver/schrijfsters van een column hoeft zich niet aan het redactiestatuut van deze website te houden. Er gelden in principe nauwelijks beperkingen voor wat het onderwerp van een column kan zijn; het kan gaan van huiselijke voorvallen in Dokkum tot de wereldpolitiek. Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden. Wil je reageren? Dat kan door een tegencolumn in te sturen via: redactie@in-dokkum.nl.
Ieder zijn sport. En in Dokkum is er volop keus om de sport te kiezen die bij je past. Wie van meppen houdt kiest voor badminton of tennis, voor wie liever schopt is er zelfs keus uit twee voetbalverenigingen. Ook voor wie wil rennen, wandelen of zwemmen, basketballen, handboogschieten, waterpolo of aan scouting wil doen is er een club. Vergeten we er ongetwijfeld nog een aantal. En dat het Dokkum goed gaat, is ook te zien aan de nieuwste club die de stad rijk is. Het – toch wel wat elitaire – hockey kan namelijk ook in Dokkum beoefend worden. Afgelopen weekend konden de hockeyers voor het eerst los op hun veld en dat moest gevierd worden.
En dus kwam wethouder Rebecca Slijver ook langs, volledig gericht op de nieuwe club. Leuk voor de hockey, maar voor de naastgelegen korfballers wel een klein beetje zuur. Want wat de hockeyclub binnen vier jaar lukt – een nieuw veld aangelegd krijgen – is iets waar de korfbalvereniging al zo ongeveer 50 jaar mee bezig is. Is misschien ook wat aan hun zelf te danken, want de bravoure die de hockeyers hebben, daar kunnen ze bij De Granaet nog wel wat van leren. Maar goed, het ging even over de wethouder. En haar rol. Want waar je van een wethouder mag verwachten dat ze onpartijdig is en iedere club even lief is, keerde ze de korfballers letterlijk en figuurlijk de rug toe.
Waar andere clubs de hakken in het zand zetten bij een mogelijke sportverplaatsing, werkten de korfballers telkens keurig mee aan alles. Boden de ruimte aan de hockeyvereniging, die nu de plek heeft van het voormalige korfbalveld en stelden zich telkens bereidwillig op. Misschien wel wat te keurig, want daardoor zitten ze nu met de gebakken peren. De Granaet protesteert al sinds 2022 op geheel eigen en bescheiden wijze bij het gemeentebestuur. Hoge huurtarieven – veel hoger dan andere verenigingen – kosten de vereniging jaarlijks duizenden euro’s extra.
Wethouder Rebecca Slijver erkende al tijdens een overleg in oktober 2022 dat de situatie inderdaad “scheef” is. Desondanks bleef een concrete oplossing uit. De Granaet heeft meerdere brieven en gesprekken gevoerd met de gemeente, maar die reageert traag op de kwestie. Zijn natuurlijk ook maar wat gewone jongens en meisjes, daar bij de korfbalvereniging. Uit frustratie heeft de korfbalclub zich zelfs ook tot de gemeenteraad gewend. “We hadden ons liever niet tot u als raad gewend, maar het gaat voor ons om veel geld en we kunnen en we willen niet langer meer wachten op een structurele oplossing”, schrijft het bestuur in een brief. Nog steeds heel keurig. Misschien hadden ze beter een ander logo boven de brief kunnen zetten….
Dieuwertje de Zijl
Let op:
Dit is een column en dus geen nieuwsbericht. De schrijver/schrijfsters van een column hoeft zich niet aan het redactiestatuut van deze website te houden. Er gelden in principe nauwelijks beperkingen voor wat het onderwerp van een column kan zijn; het kan gaan van huiselijke voorvallen in Dokkum tot de wereldpolitiek. Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden. Wil je reageren? Dat kan door een tegencolumn in te sturen via: redactie@in-dokkum.nl.
In het Dokkumer vragenuurtje ‘ondervragen’ we regelmatig een bekende of minder bekende Dokkumer het hemd van het lijf. In deze editie: Lysbeth Vellinga-Zeilstra
Wie ben je en wat doe je? Mijn naam is Lysbeth Vellinga-Zeilstra (50 jaar). Ik ben gelukkig getrouwd met Binne, we hebben samen twee dochters van 18 & 25 jaar. Mijn geboorteplaats is Eastermar, vervolgens heb ik een tijdje in Den Haag gewoond. Om daarna naar Dokkum te verhuizen, hier hebben we ons gezin gesticht, in een oud jaren dertig huis vlak bij de binnenstad.
Van beroep ben ik verpleegkundige en ik werk nu zeven jaar als coördinator voor de Vrijwilliger Palliatieve Terminale Zorg (VPTZ) in Noordoost Friesland. Sinds 2019 ben ik werkzaam in de politiek, als gemeenteraadslid voor de ChristenUnie. Sinds 1 januari van dit jaar ben ik fractievoorzitter van de ChristenUnie. Ook doe ik aan vrijwilligerswerk en ben ik mantelzorger. Ik wil mezelf op twee hele verschillende manieren inzetten voor de medemens, met politiek op een beleidsmatige manier en als coördinator voor VPTZ vanuit het hart. Ik hou ervan om onder de mensen te zijn, je kunt zoveel leren van de mensen om je heen. Daarnaast ben ik vooral moeder, dat vind ik nog steeds het belangrijkste en leukste in het leven. Liefde voor de mensen om je heen, dat houdt de wereld draaiende!
Wat heb je met Dokkum? We wonen nu met veel trots 26 jaar in Dokkum. Voorheen woonde ik een tijd in Eastermar en Den Haag. Als ik terugblik op toen we net naar Dokkum verhuisden, kende ik eigenlijk nog niemand. En nu heb ik het gevoel dat ik iedereen ken en dat is heel leuk. Ik weet nog dat ik zo verrast was over hoe bewaard en geheim gebleven de binnenstad van Dokkum is. Want van buitenaf zou je nooit zeggen dat de binnenstad zo fraai is. Dokkum is een stad met een dorpsgevoel, met voorzieningen uit een grote plaats en de gezelligheid, het knusse gevoel en veiligheid van een dorp. Deze combinatie vind ik fantastisch aan Dokkum. Er is daarnaast ook nog eens heel veel historie!
Het mooiste plekje van Dokkum is? Het schapendijkje met het sluisje ervoor vind ik echt heel mooi. Ik wandel er graag naar toe, het schapendijkje is ook nog eens vlak bij mijn huis gelegen. Daarnaast is de straat Kereweer een bijzondere plek! Als je op het Oosterbolwerk staat, dan kun je via de straat de Kereweer helemaal tot aan de Kruitvat kijken. Dat vind ik een bewonderenswaardig uitzicht, overigens is dit ook een hele mooie wandeling. Wandelliefhebbers in Dokkum zullen hier ontzettend zoet mee zijn.
Welk plekje in Dokkum zou jij veranderen om de stad mooier te maken? Wat ik graag zou willen is een oplossing voor het plaatsen van fietsen in de binnenstad. Je hebt bijna nergens een plekje voor de fietsen. Dan denk ik waarom hebben de gemeente of ondernemers nooit iets bedacht voor een fatsoenlijke stalling voor de fietsen. Dat zou zoveel schelen en dan komt de stad nog beter tot zijn recht.
Maak de volgende zinnen af: Parkeren in Dokkum is… prima geregeld, overal aan de rand van Dokkum kun je gratis parkeren. Dokkum is over tien jaar… nog mooier want er zijn meer panden naar de oude staat hersteld. De nieuwe Markt is… een prachtig parkje, daar mogen we als Dokkumers best trots op zijn.
En dan de persoonlijke vragen, speciaal voor jou:
Hoe ben je in de politiek terecht gekomen? In 2019 ben ik gevraagd om op de kandidatenlijst te staan van de ChristenUnie. Ik was toentertijd al lid van de partij. Ze hadden nog een aantal mensen nodig voor op de kandidatenlijst en het liefst nog een aantal vrouwen wat hoger op de lijst. Destijds dacht ik: “Prima, zet mij maar ergens onder aan want de lijst moet wel vol”. Meer mensen hadden die gedachte en zo belandde ik op de vijfde plaats. Dat was iets hoger dan ik verwachtte en toen er ook nog eens iemand zich op het laatste moment terugtrok, ging ik een plekje omhoog. Tijdens de gemeenteraadsverkiezingen kregen we vier zetels en ineens belandde ik in de politiek. Ik had dat zeker niet verwacht en was geschokt want hoe zit het nou met mijn huidige baan, kinderen en kan ik dit wel? Deze gedachten tolden in mijn hoofd. Ik vroeg mijn man om advies en hij zij: “Jij hebt gewoon koudwatervrees, probeer het eerst maar even tot een bepaalde periode.” Ik gaf hem gelijk en ging het eerst uitvogelen en als het dan nog niet goed voelde dan kon ik altijd nog stoppen. En met dat advies op zak begon ik aan een groot avontuur.
Ik had en heb hele goede en intelligente fractieleden die mij alle ruimte geven om te leren en mij veel hebben uitgelegd. Ik heb ontzettend veel gevraagd en geleerd en dat doe ik nog steeds als ik iets niet begrijp of ergens meer over wil weten. Je hoeft niet alles te weten maar je moet wel nieuwsgierig zijn. Op een gegeven moment vond ik een ritme en kwam ik erachter dat ik dit best leuk vond. Toen er opnieuw verkiezingen waren dacht ik: “Als ik maar wel weer gevraagd wordt voor op de kandidatenlijst”. Mijn mede-fractieleden waren verbaasd dat ik dit in twijfel trok. Uiteindelijk werd ik zelfs gevraagd om fractievoorzitter te worden!
Hoe voelt het om beslissingen te maken over kwesties waar veel verdeeldheid over is? Het grote voordeel van raadslid zijn is dat je overal inzage op hebt en dan zie je dat alles nooit zwart-wit is en dat het antwoord niet voor de hand liggend is. Ik vind het leuk dat je over kwesties mag meedenken en beslissen. Mijn portefeuille is vooral gericht op het sociaal domein, denk aan zorg en onderwijs. Soms zitten er ook zware kwesties tussen over bijvoorbeeld het permanent vestigen van een asielzoekerscentrum in Dokkum. Ik word straks geacht samen met mijn 28 collega raadsleden hier wel wat van te vinden en dat vind ik best wel lastig. Vanuit mijn geloof word ik opgeroepen om barmhartig te zijn voor mijn omgeving en dat wil ik ook heel graag. Je wil het allerbeste voor iemand die op de vlucht is, maar tegelijk ben ik ook raadslid voor en gekozen door inwoners van deze gemeente. Dan is die verdeeldheid qua meningen soms best moeilijk, maar je kunt alsnog heel respectvol het niet met elkaar eens zijn.
Er zijn wel momenten waarbij ik denk wat is wijsheid en wat is eerlijk. Met dit soort kwesties is het inwinnen van informatie ontzettend van belang. Gaat het niet ten koste van onderwijs en zorg? En wat denkt de politie hierover? Daarnaast luister je naar de vele verhalen van inwoners. Wat we gaan beslissen daar moeten we intern nog over hebben maar we zijn wel voor de opvang van vluchtelingen. Ik ben gestopt met het naar de zin maken van iedereen want dat lukt niet. We doen het samen in de samenleving, daarbij hoort ook bij dat er van beide kanten geven en nemen ontstaat. Een ander heeft weleens tegen mij gezegd: “Voor jou is het toch heel simpel, je bent christen, je staat achter je principes!” En eigenlijk is het ook zo simpel. Hier sta ik voor en hier ga ik voor. Ik laat me leiden door naastenliefde. Ik doe het niet altijd goed en ik ga ook weleens de mist in maar ik probeer wel als christen te leven.
Was het altijd al je droom om fractievoorzitter te zijn van de ChristenUnie? Totaal niet, ik had helemaal geen ambities om dit te ondernemen. Maar het bevalt goed! Een fractievoorzitter is niet beter of interessanter dan de andere fractieleden. We doen het samen. Toen ik net in de politiek kwam, had ik niet kunnen inbeelden dat ik deze positie zou innemen. In het begin dacht ik dat iemand zou zeggen: “Nou kom jij weer met je domme vragen?”. Het leek alsof iedereen het al zo goed wist en altijd de juiste woorden klaar had. Ik voelde me een buitenbeentje maar dat is gewoon je gevoel. Ik zit nu al heel wat jaar in de politiek en het zijn 29 gewone mensen uit de omgeving met een baan of vrijwilligerswerk. Die net als ik idealen hebben en het beste voor een ander willen. Wij zijn een afspiegeling van de inwoners uit Noordoost Friesland, niet meer en niet minder. Maar ik voel me ook niet meer minder. Ik voel me nu thuis in de politiek. In het begin als je iets nieuws probeert dan is er wat ongemak maar dat moet niet blijven. Die onzekerheid die ik voelde, zat in mijzelf niet in de mensen om mij heen. En nu zie ik en voel ik dat ik ook in de politiek thuis hoor.
Naast fractievoorzitter, ben je ook werkzaam als coördinator bij Vrijwilliger Palliatieve Terminale Zorg (VPTZ). Wil je hier iets meer over vertellen? Om de week ben ik werkzaam als coördinator bij VPTZ, de andere week neemt mijn collega het over. Als coördinator coördineren we waakzorg bij mensen thuis in Friesland. We kunnen elk moment gebeld worden door mensen die graag willen dat er iemand op hun geliefde kan waken. Dan gaan mijn collega of ik op bezoek en vragen we naar wat we voor deze mensen kunnen betekenen. Dan zeggen ze bijvoorbeeld dat ze het fijn zouden vinden als iemand over hun moeder kan waken ‘s nachts. We merken dat niet iedereen ons weet te vinden of het moeilijk vindt om ons te bellen. Want het liefst ben je er dag en nacht voor je naasten. Maar je weet niet hoelang de dood duurt en na aantal dagen is dat geestelijk ook erg belastend. Daarnaast is de dood eenmaal niet een sexy onderwerp om over te praten.
De vrijwilligers doen dit werk geheel kosteloos, dit ontroert men vaak ook. Wij nemen na het gesprek met de familie contact op met een vrijwilliger die dus ook plots de vraag krijgt of ze kan waken op een wildvreemde. En daar heb ik ontzettend veel bewondering voor, het zijn zulke bescheiden mensen die een wereld van verschil maken. Het is onbetaalbaar wat ze doen voor een ander! Mensen overlijden het liefst thuis en dat is fijn want daar voel je je ook letterlijk thuis. Je bent niet op visite, je partner loopt op pantoffels en je kinderen weten waar de kopjes in de kast staan. Zolang het kan, wens ik dit voor iedereen. Ik hoop dan ook dat meer mensen ons weten te vinden. Momenteel zijn we bezig met het selecteren en scholen van een team vrijwilligers die op Ameland mensen willen bijstaan.
Wat zijn je hobby’s?
Mijn werk bij VPTZ en politiek is mijn hobby. Ik hou van lezen en dan bedoel ik niet de zware politieke materie waar ik doorheen moet spitten maar boeken over geschiedenis, thrillers en biografieën. Boeken waar ik echt in kan verdwijnen. Ook vind ik het heerlijk om met vriendinnen te wandelen, even op een terras te zitten en te wandelen in de natuur.
Wat maakt je gelukkig?
liefde van mijn man, kinderen, buren en vriendschappen maken mij gelukkig. Maar ook het concept van liefde op zich. Dat ik liefde bij mensen zie bij wie ik langs ga voor mijn werk als coördinator van VPTZ en de verschillende manieren hoe mensen van elkaar houden. Vaak is het heel indirect en impliciet hoe mensen dit kenbaar maken en dat vind ik ontzettend mooi. Ik ben gelovig en ga naar de kerk, dat kun je misschien geen hobby noemen maar Jezus is mijn leidraad. Of je nou wel of niet gelovig bent, aan het eind van het leven vallen heel veel dingen weg. Maar wat altijd overeind blijft is de liefde die je aan mensen hebt gegeven en die je hebt ontvangen. Dat geldt voor jong en oud, ieder geloof en elke portemonnee. Dat is wat uiteindelijk blijft staan een onbetaalbaar iets. Die leuke auto en vakanties zijn ook heel fijn maar liefde is wat blijft voortbestaan. Waarmee je start tijdens de geboorte en waarmee je eindigt als je je laatste adem neemt.
Keuzevragen: Nieuws uit de krant of online? Beide, online is sneller toegankelijk maar een papieren krant leest fijner. In de auto of op de fiets? Op de fiets! Online shoppen of de stad in? De stad in, naar de boekwinkel.
Om af te sluiten:
Heb je suggesties voor mensen die je in het Dokkumer vragenuurtje wilt zien?
Afke van der Mark, is de eigenaresse van de (evangelische) Boektiek in Dokkum. Zij werkt ook met vrijwilligers voorheen op de Kepelstraat en sinds 2019 te vinden in de binnenstad. Ze leeft vanuit het geloof, ik ben benieuwd hoe ze dit vormgeeft in haar ondernemerschap.
De gemeente Noardeast-Fryslân heeft de wettelijke plicht 250 asielzoekers in Dokkum op te vangen. Daar zou je direct mee aan de slag kunnen gaan. In Noardeast-Fryslan gaat het anders. Eerst wordt er een extern onderzoeksbureau uit Groningen ingeschakeld om een draagvlakonderzoek uit te voeren. Alle bewoners van de gemeente krijgen een brief door de bus: azc, ja of nee? Meet je zo draagvlak? Het ‘draagvlakonderzoek’ – vooral een papieren tijger – heeft al meer dan 90.000 euro gekost.
Een ander voorbeeld: over het Harddraverspark is al heel wat jaren onderwerp van gesprek. En nu wordt het menens. Afgelopen zomer kwamen ontwerpbureau CB5 en adviesbureau Arcadis met een ‘gloednieuw ontwerp’ op de proppen. Kosten noch moeite werden gespaard. Een nieuw stadspark! Een camping! Een voetbalveld! Maar opmerkelijk genoeg blijkt dit ontwerp bijna identiek aan dat van Dijkstra Draisma, vier jaar eerder gepresenteerd. Het enige verschil? Een verbijsterend prijsverschil van bijna 4 miljoen euro tussen beide ontwerpen.
Inmiddels hangt de halve gemeente aan elkaar van de rapporten van externe adviesbureaus. Bijna alle onderzoeken, beleidsvisies en andere dikke documenten van de afgelopen jaren – werden uitbesteed aan externe bureaus. Bij voorkeur van buiten de gemeente, zo lijkt het. Natuurlijk: expertise is belangrijk. Onmisbaar, zelfs. Net als onafhankelijkheid. Maar de ‘resultaten’ die deze bureaus aan de gemeenteraad presenteren, zijn vaak geldverslindend, megalomaan in omvang of worden simpelweg niet uitgevoerd.
Waar komt al dat geld om van die externe bureaus in te huren vandaan? Noardeast-Fryslân vreest vanaf 2025 rode cijfers omdat het Rijk gaat bezuinigen op het gemeentefonds. Het tekort gaat naar verwachting oplopen tot in de miljoenen. In deze context lijkt het me niet bepaald verantwoordelijk om een extern onderzoeksbureau in te huren voor een bedrag van €90.000.
Een ambtenaar handelt onafhankelijk en onpartijdig. Maar geldt dat ook voor een adviesbureau dat op de stoel van de ambtenaar komt te zitten? In september 2023 onderzocht Nieuwsuur de wereld van adviesbureaus in de energietransitie en het lokale bestuur. Meerdere gemeenten die zij spraken gaven aan dat er een afhankelijkheidsrelatie tussen gemeenten en adviesbureaus was ontstaan. De Vereniging van Nederlandse Gemeenten herkende zich in dit beeld. Het brengt bestuurlijke risico’s met zich mee, zeggen zij. Kennis sijpelt razendsnel weg bij de lokale overheid. En bovendien: wat blijft er eigenlijk over voor de gemeente zelf als elke beslissing eerst langs een extern bureau moet? Un bitsje laadsjes skuve, zoals mijn opa altijd zei. Laadsje open, laadsje dicht.
Het is hoog tijd dat de gemeente Noardeast-Fryslân haar prioriteiten opnieuw bepaalt. In plaats van blindelings te vertrouwen op externe bureaus die bakken met geld kosten, zou misschien gekeken kunnen worden wat het ambtenarenkorps eigenlijk zelf allemaal kan. En kijk daarna eens of er in de gemeente ook talent rondloopt wat aan de slag kan gaan. Ik kom het zeer regelmatig tegen! Mocht de gemeente moeite hebben met het inslaan van deze weg, wellicht kunnen ze daar nog een laatste keer een extern adviesbureau voor inhuren…
Tekst: Dieuwertje de Zijl
Let op:
Dit is een column en dus geen nieuwsbericht. De schrijver/schrijfsters van een column hoeft zich niet aan het redactiestatuut van deze website te houden. Er gelden in principe nauwelijks beperkingen voor wat het onderwerp van een column kan zijn; het kan gaan van huiselijke voorvallen in Dokkum tot de wereldpolitiek. Aan columnisten wordt door de Nederlandse rechter een grote mate van vrijheid toegekend in hun columns. Deze vrijheid kan zich ook uitstrekken tot teksten die, als ze buiten een column geschreven zouden zijn, als kwetsend of beledigend gekenmerkt worden. Wil je reageren? Dat kan door een tegencolumn in te sturen via: redactie@in-dokkum.nl.
In het Dokkumer vragenuurtje ‘ondervragen’ we regelmatig een bekende of minder bekende Dokkumer het hemd van het lijf. In deze editie: Steven Meijer.
In het Dokkumer vragenuurtje ‘ondervragen’ we regelmatig een bekende of minder bekende Dokkumer het hemd van het lijf. In deze editie: Jolanda van der Meij
In het Dokkumer vragenuurtje ‘ondervragen’ we regelmatig een bekende of minder bekende Dokkumer het hemd van het lijf. In deze editie: Lysbeth Vellinga-Zeilstra
