In het Dokkumer vragenuurtje ‘ondervragen’ we regelmatig een bekende of minder bekende Dokkumer het hemd van het lijf. In deze editie: Harmen Poortman.

Wie ben je en wat doe je?
Ik ben Harmen Poortman en door lichamelijke klachten, ik brak mijn heup op zeer jonge leeftijd, heb ik helaas niet altijd mijn ambities waar kunnen maken. Na mijn schooltijd ben ik meteen afgekeurd en via vrijwilligerswerk bij de lokale omroep RTV NOF en voor de NCRV, ben ik vier jaar geleden begonnen met digitaliseren.

Wat heb je met Dokkum?
Ik ben hier geboren en getogen. Maar als ik mijn ambities waar had kunnen maken had ik hier niet meer gewoond, maar in Hilversum. Toch ben ik blij dat ik hier nog steeds woon. Het is heerlijk om hier op een zomerse dag door het landschap te toeren op mijn snorbrommer. Ik kan hier wel genieten van de rust. Ook vanwege die korte lijntjes die je hier hebt. Een voorbeeld: vorige week stond er en jonge dame in onze wijk met autopech. Iedereen er om heen, ja dat gebeurt hier vaak en dan doen ze niks… Ik zei tegen haar: ‘Je moet Kees Boersma uit Wouterswoude even bellen’. En binnen een kwartier was de auto weggesleept en een dag later de auto al gerepareerd. Dan krijg je nog een dag later een telefoontje met de dankwoorden van de jonge dame, daar doe je het dan voor. Die korte lijntjes zijn dan heel effectief en een positieve eigenschap van deze regio. Ze hebben overigens ook wel eens nadelen.

Het mooiste plekje van Dokkum is?
De Markt. Die is toch wel heel mooi geworden. Ik heb in mijn columns wel eens tegen de werkgroep aangeschopt, maar daar heb ik een beetje spijt van. Ik vind vooral de verlichting ’s avonds heel erg mooi en de functionaliteit. De Markt is geschikt als een klein marktpleintje met wat kraampjes en ook fantastisch met een podium er voor zoals tijdens de Admiraliteitsdagen.

Welk plekje in Dokkum moet direct worden aangepakt om de stad mooier te maken?
Natuurlijk zijn die plekjes er wel, maar we moeten ook een beetje geduld hebben. Het is soms een kwestie van tijd, ik zit er niet zo over in. Er zijn genoeg ‘grote ondernemers’ die Dokkum steeds een stukje mooier maken! Ook al wordt er dan behoorlijk gewezen en gesproken als ‘dit mei net’ en ‘dat mei net’ of ‘jousto dat wol troch oan de gemeente?’, ‘Hasto dér wol in vergunning foar?’. Zo was het bordje Je mutte mar hoare wie ’t seit laatst van het Leugenbankje verdwenen. Gesprek van de dag: ‘Wa hat dat jat?!’. Zo kortzichtig en dat wijzen naar elkaar. Terwijl het gewoon voor onderhoud er af gehaald was…

Maak de volgende zinnen af:
Parkeren in Dokkum is… daar kan ik niks over zeggen. Ik heb een invalide-parkeerkaart dus ik kan altijd overal terecht.

Dokkum is over tien jaar…  net als de gemeente Noardeast-Fryslân een reservaat als we niet oppassen. We hebben hier een beetje meer de Jenny Douwes mentaliteit nodig! Wat meer naar boven trappen (Den Haag) in plaats van naar beneden, de lokale ondernemer en arbeider.

De nieuwe markt is… toch wel heel mooi geworden.

En dan de persoonlijke vragen, speciaal voor jou:

Je noemt jezelf een ‘Digitaal Conservator’, wat is dat?
Ik maak oud film- en fotomateriaal digitaal en sla dat dan op. Ik ben hier vier jaar geleden mee begonnen voor allerlei soorten mensen van jong tot oud en rijk tot arm. Er komen bijvoorbeeld moeders of pakes en beppes met dierbare filmpjes van hun kroost, die dan niet weten hoe je dat digitaal kan krijgen. Boven op zolder is mijn werkkamer en hier heb ik allerlei apparatuur om dat materiaal op een stickje, dvd of harde schijf op te slaan. Het kost wel wat werk maar het is mooi om mensen blij te maken! En natuurlijk doe ik dat niet gratis maar mijn overbuurvrouw hoeft daarvoor niet meteen het UWV te bellen. Daar zijn regels voor en daar houd ik mij aan (Dikke knipoog).

Je bent eigenaar van Harpoen Media, hoe is dat ontstaan en wat gebeurt daar?
Vroeger had ik wel de ambitie om een nieuwssite voor Dokkum te maken, helaas hou ik dat lichamelijk niet vol. Ik vlieg niet alle activiteiten en bezigheden meer af. Voor mij helaas niet te doen. Nu gebruik ik Harpoen Media vooral om mijn columns op te plaatsen en het is mijn portaal voor het digitaliseren.

Je steekt je mening in de columns niet onder stoelen of banken ;-), wat is je doel?
Ik heb er geen doel mee. Je leest inderdaad wel een sarcastisch randje maar, dat is vooral om lezers te trekken. Niet om te kwetsen. Als je wil dat je columns een beetje gelezen worden dan moet je ergens tegenaan schuren. Ik ben overigens niet over alle columns die ik geschreven heb tevreden. Maar die over de bevalling van mijn dochter, en mijn rol als man daarbij, werd wel heel goed gelezen. Ik vind het leuk om mensen op die manier te vermaken. Ik heb trouwens ook een fantastische zoon.

Wat is de leukste reactie die je op je columns gekregen hebt?
Over het algemeen krijg ik hele leuke reacties. Bijvoorbeeld van Jan Ronner, ja die is altijd heel positief. Die kan ook wel eens in deze rubriek.

Je spreekt voornamelijk Dokkumers, wat vind je er van dat Dokkumers steeds minder gebruikt wordt?
Bij de installatie van burgemeester Kramer heb ik hem mijn boekje met columns ‘Dokkumer geswets’ gegeven. Kramer zei toen tegen mij: “Ah, jij probeert het Dokkumers levendig te houden!”. Toen dacht ik wel even: ja, dat is inderdaad zo. En het fijne aan Dokkumers is dat het geen taal is, geen grammatica heeft en dus heb ik het mezelf aangeleerd. Ik heb er werk van gemaakt. Maar of ik nu heel Dokkum weer aan het dokkumers krijg, vraag ik me af.

Je was ook radiomaker, hoe zag dat er uit en waarom doe je dat nu niet meer?
Zoals ik al zei kwam ik via RTV NOF met de NCRV in aanraking en tot mijn vijfendertigste heb ik inderdaad radio gemaakt. Op een gegeven moment was het gewoon klaar. Ik heb gedaan wat ik wilde doen. Er kwamen toen serieuzere dingen op mijn pad zoals het vaderschap, dat werd belangrijker dan het gevoel van iemand te willen zijn. Via mijn werk voor de NCRV heb ik een keer een rondleiding gehad in het museum voor Beeld en Geluid en was echt onder de indruk van alles wat ik daar zag. Daar ontstond mijn idee voor het digitaliseren.

Wat zijn  je ambities nog met Dokkum?
Voor mezelf heb ik momenteel even wat minder ambities. Het afgelopen jaar heb ik mezelf weer terug weten te vinden na een turbulente periode. Wat het digitaliseren betreft ben ik heel leuk bezig en ik heb inmiddels geïnvesteerd in capaciteitsuitbreiding. Prachtig om zo nog meer mensen blij te maken. In 2016 organiseerde ik met een groepje voor oud-leerlingen van de LEAO in Dokkum een reünie. Tien oktober dit jaar staat er weer zoiets op de planning. Ik ben daar lekker druk mee.

Keuzevragen:
Nieuws uit de krant of online?  Online.

In de auto of op de fiets?  Op de snorbrommer: The Almost Harley, haha!

Online shoppen of de stad in?  Het liefst in een lokale stenen winkel, maar soms ontkom je niet aan online iets bestellen.

Om af te sluiten:
Heb je suggesties voor mensen die je in het Dokkumer vragenuurtje wilt zien?
Marit Anker