Wil jij knallend 2019 uit? Vul je naam en mailadres in en wie weet win jij Statement ter waarde van €69,-. Bekijk ook het onderstaande filmpje! Deze actie wordt aangeboden door: Vuurwerktotaal Dokkum (PD Automaterialen). De winnaar wordt op oudejaarsdag bekend gemaakt.
Aan deze actie deden 603 deelnemers mee!
Wilco Bruinsma is de winnaar geworden van deze actie
Vrijdagmorgen werden op het terrein van de kinderboerderij 14 platanen geplant. Samen met Maaskant Tuin&Design werden de bomen neergezet om meer schaduw te creëren. Deze nazomer werd kinderboerderij Anna Zijlstra Hoeve in Dokkum officieel geopend. Van de Lionsclub Dokkum Noordoost Friesland kreeg de organisatie eerder een cheque van €2000,- overhandigd, een deel van de opbrengst van de badeendjesrace die op Koningsdag werd georganiseerd. Van dat geld zijn onder andere de bomen aangeschaft.
Het hoofdgebouw van kinderboerderij Anna Zijlstra Hoeve is het afgelopen half jaar verbouwd. De binnenruimte is groter geworden, waardoor er ook bij slecht weer voldoende mogelijkheden zijn. Bovendien kan de kinderboerderij nu ook grotere groepen ontvangen.
In Museum Dokkum is van 11 oktober t/m 11 januari 2020 de expositie ‘Van sloof tot eva, de schorten van Loes Schurer’ te zien. In de expositie is een deel van de bijna tweeduizend (2000) schorten tentoongesteld, die mw. Loes Schurer-de Haan uit Dokkum in meer dan veertig jaar heeft verzameld.
Een schort heeft vele verschijningsvormen. Het is een praktisch kledingstuk dat over andere kleding heen gedragen wordt om deze kleding en de drager zelf te beschermen. Het kan een simpel stuk stof zijn. Maar kan ook een rijkversierd kledingstuk van fijne zijde, of een stijf gesteven deel van een verpleegstersuniform zijn.
De oudste is bijna tweehonderdvijftig jaar oud en de jongste is van zeer recente datum. De schorten variëren in groot of klein, wit, zwart of bontgekleurd, van schattig kinderschortje tot leren voorschoot. De verzameling is bijzonder divers, wat ook niet anders kan met bijna tweeduizend verschillende schorten.
Loes Schurer-de Haan is al sinds jaar en dag als vrijwilligster betrokken bij het museum en mede daarom droeg ze haar collectie over aan Museum Dokkum. In de expositie vertelt Loes zelf door middel van video over haar bijzondere verzameling, waarvan ongeveer 100 schorten in het museum tentoongesteld staan.
Liep ik fanneweek met Nutterd over de Syl en toen war ut hele stadhús ferdwenen! Der ston allineg nog un groate groëne doas, mar toen ik beter keek, sag ik dat de hele gevel in de steigers ston. Gelukkeg hongen de klokjes fan ut karreljon nog wel in ut koepeltsje… Ik ging hast út myn dak, mar Nutterd wist te fertellen dat de skilder langs de gevel en de klokketoren sú.
‘Seker omdat de raad fan oans nije gemeente eindelek wear naar hús komt, in ut hart fan noardelek Oastergo: oans moaie Dokkum!’ sei ik fol dramatyk, mar su is ut fansels wel. De magistraat fan stad en ommeland hoart thús bij de Syl, achter oans statige stadhús, dat al mear as vierhonderd jaar ut bestuurssentrum fan oans regio is. Al hast un jaar staat dêr un skitterende fergadersaal leeg. Jou make mij nyt wiis, dat dêr in plak fan 19 gyn 29, dus tien stoelen mear foar alle raadsleden staan kinne. In de hoeke kinne òk noch wel un paar sitte; wij hewwe de kamer met de ferjaardag òk altyd fol te staan! Om de Kollumers earst wat stil te krijen hewwe de raadsleden nou un jaar lang naar Kollum fliege mutten. Dêr hewwe se allineg mar un stukje kaas bij de koffy. Dat is fansels gyn doën… en dy arme Ferwerters, dy musten dêr ut fearst foar fytse.
Mar Nutterd holp mij út de droom: ‘Se wille ut dak op in de Koaningstraat!’ Ik wist nyt wat ik hoarde! Dat fyl mij koud op myn dak… Der komt un nije raadssaal boven op ut gemeentekantoar? Dan mut dy blokkedoas fan de gemeente seker nog hoger en groater wurde? Dat mut wel door un duur advysburo fan búten bedacht weze…! Gyn Dokkumer sú ut in ’e harses krije om binnen oans moaie stadsje (en beskermd stadsgesicht!) ut dak op te gaan om syn tent te ferbouwen. Ik siën de regelhandhavers al langskommen trouwes…
Ik sú sêge: bij Van Sinderen un paar knappe stoelen in de oprúming en dan wat dichter op mekaar sitten gaan (ók goed foar de onderlinge kontakten) en dan moai onder dak in de raadsaal achter de ouwe vroedskapssaal fan oans ouwe Dokkumer stadhús. Dy acht miljoen kinne wij wel beter brúke en anders hewwe se der in ‘arrem’ Dantumadiel wel un moaie bestemming foar. De ferhúzing fanút ut Harddraverspark is òk nog lang nyt rond, wylst der wel fanalles in de raad roepen is. Ut dak op met al jimme dure plannen!
Wilstou reageare? Da ’s moai, mar in ut Dokkumers graag! Myn grammatika is òk nyt perfekt en dou hest ien foardeel: der is gyn faste nòrm foar ut Stads, dus skryf su ast’ praatst! warner.b.banga@knid.nl
Nuttert het òk un tydsje in Wierum woand. Dêr wurdt allinnich mar Fries praet, dus met myn Dokkumers war ik dêr inport. Dat kon mij nyt su feul skele, want de kroechbaas war òk inport. Dy kwam út de skilderswyk in Den Haach. Bert hete hij, God hewwe syn siel. Bert had al twaalf ambachten had en nou war der kroechbaas van de Kalkman.
Winters had er syn stamgasten út ut dorp. Der wadden noch wel wat frijgesellen dy ’t hun geld kwyt musten. Self bin ik òk mar stamgast wurden, want ik kon altyd moai ouwehoere met Bert over fotografie, boaten, silen en wat niet mear.
Su ging ik òk met Bert te striken. Nee, wij liepen nyt in oans bloate kont deur de Dorpsstraat. We hadden twee stokken met un net der tussen dat an de onderkant met un ketting ferswaard war. Bert was twee meter lang, dus as wij te striken gingen dan liep Bert an de diëpe kant in de geul en ik an de hoge kant. Ut net tussen oans in trokken we dan deur de geul teugen de stroom in. At un schol of bot dy ketting op syn harses kreech, dan skoat er omhooch in ut net en trokken wij him ‘t droge op. En dan thús fis bakke in de skuur.
Toen Bert met de kroech stopt war, ging hij as toaneelmeester met Jos Brink syn theaterprogramma ut land deur. Hij bouwde un buske om tot kemper dat wij ‘de wipexpres’ noemden. Su kòcht ’ie òk un houten sloep foar achter de dyk. Der kon òk un seil op, mar dat war niet su bêst mear. Dus Bert tane en herstelle tot ut 100% war. Dus op un moaie dach komt er naar mij toe: ‘We gaan de see op, wynkracht 5, dus dat kin dy sloep wel hewwe!’ Toen de sloep eindelek dreef, haalden we de skoat an en un bêste poester wyn blies ut hele seil meteen an gort. We hewwe noait wear met dat ding seilt.
Nutterd
