Het zal niemand ontgaan zijn: de oude bioscoop aan de Legeweg in het hartje van Dokkum staat te verpauperen. De troosteloze aanblik van dit gebouw in verval waar ooit mensen bij elkaar kwamen om zich te verliezen in een mooie of spannende film stemt treurig. Zittend op het bankje voor mijn huis hoor ik regelmatig geluiden van toeristen die voorbij lopen. Geluiden die gaan over dit bouwwerk en de staat waarin het zich bevindt. Misschien is het gek, maar ik schaam me dan een beetje. In de etalage hangt een vergeelde poster van de laatste film die er gedraaid moet hebben: ‘Over the Hedge’. Een film uit 2006.
Ik denk aan hoe het er was: je kon er poolen, een kaartje leggen en na de film schonk Jippe er een biertje. Ik ken mensen die er een eerste afspraakje hadden. Hand in hand en met vlinders in hun buik wegdromend bij Notting Hill. Mijn kinderen kwamen er, ze spraken er af met vrienden en vriendinnen, lekker dicht bij huis en toch niet onder de ogen van hun moeder. Er werd gedronken en gerookt, gehuild en vooral veel gelachen. Er werden moppen getapt en roddels besproken, kortom: er werd geleefd!
Maar ja, die tijd is voorbij. Kinderen werden groot en gingen verhuizen, de bioscoop werd verkocht en het wachten op een nieuwe bestemming begon. Appartementen erin? Dat kwam niet van de grond. Het werd weer verkocht en nog eens, het arme gebouw wisselde een aantal keren van eigenaar en steeds hoopte ik dat er weer leven in de bioscoop zou komen. Dat mensen er misschien op een prettige manier onderdak zouden vinden of dat er een plannetje kwam waar de hele stad blij van zou worden. Maar nee. De maanden werden jaren, het voormalige filmhuis kreeg een depressieve uitstraling omdat het nergens meer toe diende. De poster in de etalage verschoot nog verder van kleur. Wie nu naar binnen kijkt ziet gebroken glas op de vloer liggen – de scherven liggen er al jaren.
Hoe nu verder? Er staat in het hart van de stad een toekomstige ruïne van roodbruine stenen. Ik zou willen weten wat ervoor nodig is om deze impasse te doorbreken. Er zijn al prachtige initiatieven in de stad, ik noem bijvoorbeeld Vakwerk, wat een mooie win-winconstructie is dat! Lege panden vullen zich met het vakwerk van inspirerende ambachten zodat die op een betaalbare manier de kans krijgen om zich te presenteren aan het publiek. Wie zou er een dergelijk plan kunnen bedenken om dit super centraal gelegen gebouw weer in een eigen stralend licht te zetten? Zodat het hart van Dokkum geen infarct meer vertoont en er weer zuurstofrijke energie door mijn straat mag stromen. Lieve lezer, ik daag je uit!
Column geschreven door Marijke Rodenburg van Leefwijs Coaching en Mediation
info@leefwijs.nl
www.leefwijs.nl
