Ik hew altiten un fyts in ut hòk had; nyt dat ik um oait brúkt hew, mar hij war der wel. Dus toen ik op myn ouwe dag thús kwam te sitten, kinst wel rade wat myn frou toen sei: “Dou kinst foartaan wel fytse, hest tyd genoêg nou!” Dus ik dy ouwe fyts út ut hok haald en dat ding brúkte ik at ut mij te fer lopen war. Ik had dy fyts oait tweede hâns bij Boersma in ’e Keppelstraat kocht, kinst nagaan hoe oud dat ding weze must, mar ut war wel un echte Koga Miyata.
Gaan ik foar de fierde kear op dat oud barrel fut en rees ik fan ’e Syl su de Diepswal op, slaan ik suwat over de harses, foarfòrk broken. Ik nar de fytsemaker op ’e Oastersingel en dy seit: “Ja, ut ouwe model nòg, dy hadden dêr un swakke plek, kin’k nyt mear make.”
Frou bliid dat ik sels nyt in ’e kreukels lag. Nou dan kon ik har ouwe fyts earst wel bruke, mar dat het ok nyt lang duerd. Gaan ik bij ut Westerbolwerk nar beneden om linksaf de Altenstreek op te riden, breekt myn sadel af terwyl ik in ’e remmen knyp. Disse kear floog ik over ut stuur heen en lei ik langút op ut bolwerk. Bitsje moeisaam overeind, onderdelen bij mekaar socht en mar wear lopend nar hús…
Toen wadden de fytsen op. Mar myn frou sei: Ik wil wel un elektrise fyts, dan kinne we ok us buten de bolwerken te fytsen. Ik gaan morgen fut foar su’n fyts.” Ik docht bij mijself: “Dan mut ik tòch mar even met. Want dan kin ik wear op har fyts der achteran harke en ut enuge wat ik siën is hur batterij…” Dus un week later hadden we allebeide un elektrise fyts.
Sinsdyn mut ik regelmatug met te fytsen. We binne overal al weest. Su binne we laast met Keimpe en de frou nar Hogebeintum weest om ut nije informaasjesentrum te bekiken. Dêr hadden se un boarsel fan twaalf meter grond út ’e terp tentoansteld en dat fertelde ut ferhaal fan dertyn eeuwen bewoaning dêr. Un anrader! Dêrna binne we nog even op ut kerkhôf op de hoogste terp fan Fryslân weest, wêr’t we bij twee graven fan mannen út ut onderwiis staan hè, dy’t we goed kend hewwe: Anton Pietersen en de feul te jong overleden Auke Wiersma.
Toen mar wear ferder op ’e fyts deur Blija nar de “Terp fan de toekomst”. Helaas ston der un groat hek foar en konnen we der nòg nyt nar toe; folgend jaar nòg mar us hene. Myn blokjes fan de akkú wadden al aardug minder, dus fia Holwert wear op hús an. Fytse we moai bútendyks richting Holwert en gaan we over un feerooster hene, en dêr ride we in un meter dikke laag skapestront. We seiden teugen mekaar: “Wêrom skite dy skapen allemaal op ut betonpad en nyt in ut gras? Mar toen wist ik ut wel: wij skite tòch ok nyt op oans eigen etensbord?
De groeten fan Nutterd
NOTA BENE: disse spinsels en kollumns binne bedoëld om reaksys op te roêpen en krijen, mar wel in ut Dokkumers! Dus skryf suas’t praatst en reagear, mar wel it oans stadstaaltsje graag! Aksy geeft reaksy. Kyk ok us op: www.dokkumers.nl
Namens Ut Genoatskap foar ut gebrúk fan ut Dokkumers
