Ut war even stil, mar wij binne der nog wel… Ut Genoatskap foar ut gebrûk fan ut Dokkumers het laast syn jaarlukse útstapke hat. Disse keer hadden we un moai krúserke leend om un dagje te gaan faren. Ut het wel de noadige diskussie geven foardat we ut der allemaal met iens wadden, want ut meeste water leit búten de bolwerken en de meesten wúden nyt su fer fan hús. In’e jachthaven allemaal an board; bierke, wurstjes en andere freterij met en fare mar!
We binne earst onder de Kettingbrug deur nar de Syl gaen, met even un noadstop bij de Tromp foar un spesjaal tapbierke. Toen dat op war nòg gau un paar fleskes Achtguldens Bonifatiusbier in de Stadsbrouwerij haald foar onderweg. Onder de Syl deur via de Bonte- en Wittebrug om de moalens heen nar de Woudpoartbrug. Even dry kear toetere bij de Leugenbank en dêr kwam un alderaardugste bruggewipster de brug opengoaien. Dat dee mij even denken an de brugwachter fan Dronryp an ut Van Harinxmakanaal. Hij woande flak naast de brug en dy wurdde altyd dag en nacht draaid foar de beroepsfaart, totdat ut te duur wurdde en de brug nachts dicht bleef. Mar alle skippers wisten dat nog nyt en su komt der un sandskip avends laat toeterend foar de de brug te lêgen. De frou ut bed út, ut raam open en se skreeuwt nar de skipper: ‘Oans Pyt wipt nachts nyt mear!’
Intussen sagen wij op ’e Halvemaenspoarte un groat, groën bòrd met un pijl: ‘Lauwersmeer’, dypte 1,10 meter, deurfaarthoogte 2,50 meter. ‘Dat mut kinne’, sei de skipper, dus wij nar ut Oasterferlaat (ut slúske) in ut Skapedykje. Gerke, de kempingbaas, draaide de slús foar oans open en dêr gingen we, su ut Fogelland deur, onder de Sentrale As deur, lâns ut festing-keunstwerk – we foëlden oans hast wear even binnen de bolwerken – en op naar Esonstad!
Ik mut sêge dat ut un prachtuge roete wurden is. Nou kin dat ok hast nyt anders at je der 19 miljoen euro teugenan smite. We komme al aardug in de richting fan Esonstad at der inienen un ferdomd laag brugje opdoemt. Der kinne wij met oanze 240 sentimeters hoge boat noait onder deur. Ter inspiraasje hewwe we der allemaal earst mar us acht guldens teugenan goaid en toen binne we mar wear nar Dokkum werom gaan. At je de andere kant op fare, lykt alles wel wear anders, mar foar sufeul geld wadden wij toch wel flink teleursteld. In Dokkum ankommen wurdde de slûs nyt mear bediend. Ut lykt hier Dronryp wel!
Goeie raad war duur, want we hoarden ut Meideklokje al luden! De lúkse somerhúskes fan de projectontwikkelaar wadden nog niet klaar en un tent hadden we nyt bij oans, dus mar gau met de benewagen teruglope nar de Halvemaenspoart en nog us even kike wat der nou presys op dy bòrden stôn …
Deurfaarthoogte 250 sentimeter! Un tydeluk bòrdsje met ‘… mar nou nog nyt!’ kon blykber nyt mear fan al dy miljoenen betaald wurde. Jim snappe wel dat wij nogal sunug keken en dan kin ut spreekwoard wel weze: un sunuge frou is de bêste spaarpot, mar dat geldt nyt foar un gemeente dy’t de 19 miljoen intussen allang passeard is. Gelukkug dat we wear in’e stad binne!
Met fryndeluke groët namens Ut Genoatskap,
Nutterd
NOTA BENE: disse spinsels en kollumns binne bedoëld om reaksys op te roêpen en krijen, mar wel in ut Dokkumers graag! Dus skryf suas’t praatst en reagear, mar wel it oans stadstaaltsje graag! Aksy geeft reaksy. Kyk ok us op: www.dokkumers.nl
Ut Genoatskap foar ut gebrúk fan ut Dokkumers
