Dokkumer vragenuurtje: Richard Wiersma
In het Dokkumer vragenuurtje vragen we regelmatig een bekende of minder bekende Dokkumer het hemd van het lijf. In deze editie: Richard Wiersma.
Wie ben je en wat doe je?
Ik ben Richard Wiersma, 33 jaar en ik woon in Damwoude samen met mijn vrouw Petry en onze kinderen Yfke en Hidde. Ik ben eigenaar van WR Buitengewone Handel, wat inmiddels vijf jaar bestaat. Ik koop dus partijen op en die verkoop ik vervolgens weer. Dat doe ik op dit moment via Marktplaats, Bol.com en social media. Er komt nog een eigen website met webshop, maar omdat ik alles alleen doe, is dat er nog even bijgebleven.
Hoe ziet jouw ideale dag eruit?
’s Ochtends vijf uur beginnen. Dan kom ik bij de loods aan, start ik eerst met een kop koffie en dan ga ik aan het werk. Dus spullen te koop zetten, nadenken over producten die ik wil gaan inkopen, echt even lekker gefocust bezig zijn. Tot een uur of acht kan ik dan redelijk ongestoord doorwerken en daarna gaat het de hele dag wel wat door met telefoontjes of mensen die even aanwippen. En voordat ik het weet is het dan weer zes uur en ga ik naar huis.
Het mooiste plekje van Dokkum is?
De binnenstad vind ik toch wel het visitekaartje van Dokkum. Als je op De Zijl staat en uitkijkt over het water met de bootjes en de mooie, oude huizen aan het water. Dat vind ik wel een mooi gezicht. Wat maakt Dokkum speciaal voor jou? Ik ben er geboren en heb er bijna mijn hele leven gewoond. Overal ligt wel een herinnering en ik voel me er nog steeds heel thuis. Zeven jaar geleden wilden Petry en ik graag een huis kopen, maar toen was er in Dokkum niet veel. Toen is het huis in Damwoude op ons pad gekomen. Waar we nu wonen bevalt heel goed, maar ik heb nog steeds dat zodra ik Dokkum inrijd, het voelt als thuiskomen. Niet dat ik me in Damwoude niet als thuis voel, maar in Dokkum ken ik gewoon elk straatje en elke hoek. Laat ik het zo zeggen: ik voel me nog wel steeds een Dokkumer. Ik zie ons op een dag nog wel terugverhuizen.
Wat is volgens jou dé hotspot van Dokkum?
WR Buitengewone Handel natuurlijk. Grapje. Ik moet dan gelijk denken aan de Admiraliteitsdagen, dat is wel de allergrootste trekpleister van Dokkum als je het mij vraagt. Maar Dokkum over het algemeen, als vestingstad, staat sowieso goed op de kaart qua centrum en horecagelegenheden. Dat is wat mij betreft flink verbeterd de afgelopen jaren. Toen ik jonger was vond ik de binnenstad bijvoorbeeld niet super mooi, er was in mijn beleving ook niet heel veel te doen. En misschien is het omdat ik nu ouder ben, maar ik vind Dokkum wel gewoon echt een mooie stad nu.
En dan de persoonlijke vragen, speciaal voor jou:
Je bent dus eigenaar van WR Buitengewone Handel, hoe is het idee ontstaan om dit te beginnen?
Dat is een héél lang verhaal, maar komt ‘ie: een kameraad van mij heeft een bedrijf in tuinmeubels en die had ’s winters niet zoveel te doen, omdat dat seizoenshandel is. Ik had toen veel vrije tijd, dus toen hebben we eens samen gezeten en bedacht van: kunnen we ook iets verkopen qua handel wat ook in de winter goed loopt. Dus toen zijn we begonnen met een partij lampen, die we hadden opgekocht bij Kooistra.com, daar heb ik in het verleden ook gewerkt. Nou, die lampen hadden we binnen drie dagen verkocht. En zo is het eigenlijk wat begonnen en uiteindelijk steeds groter geworden. Dus na lampen verkochten we hoofdkussens. Eerst een klein partijtje en daarna een wat grotere, en zo gingen we wat door. Maar toen kwam Corona. Toen kochten we zes trailers met huishoudelijke artikelen. En omdat alle fysieke winkels dichtwaren, verkochten we onze producten op Bol.com. Nou, dat was bizar. Toen hadden we zo driehonderd orders op een dag, daar groeiden we heel hard mee. En daarna kochten we een hele partij reiskoffers op. Maar omdat er een reisverbod was, mocht er natuurlijk niet gevlogen worden. Dus mensen verklaarden me voor gek dat we juist dat product inkochten. Nou, dat vind ik dan juist weer mooi. Ik zie daar dan júist een uitdaging in. En dat was met die koffers dus ook zo, er kwam hier toen iemand in de loods en die zei: wat moet jij met al die koffers? Je mag niet eens vliegen nu. Waarop ik steevast antwoordde: er komt vást een tijd waarop het wel weer mag. En toen gingen die reisrestricties er langzaam wat af. Nou, die koffers waren dus binnen twee weken uitverkocht. Daar hebben we een hele goede tijd mee gehad. Die kameraad ging zich uiteindelijk weer op zijn eigen bedrijf storten en ik ben hier toen mee verdergegaan. Zo is het eigenlijk allemaal begonnen.
Wat maakt dat je dit leuk vindt om te doen?
Sowieso de vrijheid. En het creatief en anders durven denken. Het voorgekauwde spul is er wel, ik wil juist het spul verkopen dat een ander niet snel wil verkopen. Ik denk graag “out of the box”. Overal is wel een koper voor te vinden. Soms heb ik ook wel eens wat te staan waarvan ik denk: hoe raak ik dit nou weer kwijt, maar dan vind ik het júist een sport om het aan de man te krijgen. En natuurlijk blijf ik ook wel eens ergens mee zitten, maar je moet ook risico’s durven nemen. Dat hoort erbij. Handelaar zijn is ook niet iets wat je op school kan leren, het moet ook gewoon bij je passen en in je zitten. Ik vind de verschillende contacten die ik ermee opbouw ook heel leuk. Ik spreek elke week allerlei verschillende mensen en uit het een rolt soms automatisch weer het ander.
Heb je hiervoor nog iets anders gedaan op werkvlak, en zo ja: wat?
Na de HAVO wist ik niet zo goed wat ik wilde. Een paar jongens uit mijn klas gingen toen naar de Pabo, dus dat ging ik ook maar doen. Nou, dat heb ik drie weken gedaan. Een dag stage gelopen. Toen was er een kind wat een compleet inktpotje over de tafel liet vallen en ik moest dat van die juf maar even opruimen. Toen was ik er eigenlijk direct klaar mee, ik heb me diezelfde dag nog uitgeschreven van de Pabo. Ik ben toen vrij snel aan het werk gegaan, in de nachtploeg bij bakkerij Jorritsma. Daarna heb ik vijf jaar bij een webshop in Leeuwarden gewerkt en in de avond volgde ik dan nog een opleiding Bedrijfseconomie. Die webshop ging uiteindelijk failliet en toen was ik ook mijn werkplek, die was gekoppeld aan die opleiding, kwijt. Vervolgens heb ik een tijdje thuisgezeten en uiteindelijk ben ik voltijd weer naar school voor gegaan voor de opleiding Bedrijfseconomie, maar dat werkte niet meer. Ik verveelde me dood. Ik ben toen bij Kooistra.com terechtgekomen. Het rijden op een vrachtwagen vond ik heel leuk, maar ik miste het sociale stukje als ik veel onderweg was. Toen dacht ik: als ik nou eens op een bus ga rijden, dan heb ik wel mensen om mij heen. Dus zo heb ik uiteindelijk een jaar of zes fulltime bij Arriva gewerkt. Ik had toen best veel vrije tijd naast mijn baan, dus zo ben ik wat met de handel begonnen.
Hoe kom je aan je handel, waar tik je het op de kop?
Veel wordt me aangeboden. In het begin moet je echt wel veel je gezicht laten zien bij andere handelaren, en als je dan regelmatig iets koopt, rol je eigenlijk vanzelf in dat wereldje. Maar je moet er wel zelf achteraan blijven gaan. Tegenwoordig word ik zelf dus ook regelmatig benaderd via social media met de vraag of ik geïnteresseerd ben in bepaalde handel. En eens in de zoveel tijd ga ik dan een dag op pad en dan haal ik van alles op bij verschillende adresjes, zowel in Nederland als Duitsland. En als mensen hier dan bij de loods iets ophalen en je lult even met elkaar, rolt daar vaak ook weer nieuwe handel uit. Dat zijn super leuke dingen.
Wat kunnen mensen zoal kopen bij WR Buitengewone Handel?
Mijn handel is voornamelijk zomer gerelateerd, daar heb ik veel affiniteit mee. Dus in de periode september tot april verkoop ik vooral picknicktafels, tuinbanken, tuinstoelen en plantenbakken. En daarnaast is het maar net wat ik tegenkom, dat kan echt van alles zijn, een partij trampolines bijvoorbeeld, of tuinbeits. Zo creëer ik een heel zomerassortiment. Maar nu richting de winter verkoop ik dan weer meer strooizout, vogelpindakaas en dat soort producten. Maar dus ook kerstpakketten voor bedrijven, die ze dan bijvoorbeeld zelf willen samenstellen. Dus dan zit ik opeens in de RVS waterflessen, waar een bedrijfslogo op moet, wat een ander bedrijf dan weer voor mij doet. Dat soort dingen verzin ik van tevoren niet, maar dat komt dan gewoon op mijn pad.
Je gekke filmpjes op social media zijn erg populair! Waar kwam het idee vandaan?
Ja, dat doe ik nu sinds een maand of vier. Dat heb ik heel impulsief een keer bedacht, maar het is bizar wat voor dingen er daardoor op mijn pad zijn gekomen. Ineens kende iedereen me. Waar ik ook kwam, of het nou in de snackbar of in de supermarkt was, spraken mensen me aan of lachten ze naar me en staken de hand op, dat was een heel aparte gewaarwording. Maar wel heel leuk! En door die gekke filmpjes met de notaris kwam de handel weer in een lift, ik kreeg van alles aangeboden uit allerlei hoeken. Dus de inkoop werd makkelijker, maar ook veel vragen van: kun je ook aan dit of dat komen? Zo vroegen bedrijven me opeens of ik ook kerstpakketten kon leveren, maar bijvoorbeeld ook relatiegeschenken. Of een jongen die hier spontaan langskwam met de vraag of hij hier kon stagelopen. Dus die filmpjes hebben me veel gebracht. En nog steeds. En hoe het is ontstaan? Eigenlijk heel spontaan, op een woensdagavond toen ik nog aan het werk was in de loods. Ik had eigenlijk geen zin meer en dacht bij mezelf: wat zal ik eens even gaan doen? Ik zat wat op die heftruck met mijn telefoon en ik ben gewoon een filmpje gaan maken: “Wolkom by WR Buitengewone Handel yn Dokkum!” En toen dacht ik: ja, en nu? Dus ik deed maar een rondje door de loods om te laten zien wat ik zoal in de handel had. Ik plakte allemaal losse stukjes film achter elkaar aan en zo ontstond er vanzelf een komisch filmpje, waar ik vooraf niet over nagedacht had. Ik ben op dat moment echt mezelf, ik bedenk geen script en ik ga niks instuderen. Het gaat gewoon spontaan.
Hoe ben je op het hilarische typetje van de notaris gekomen? (Jammer dat hij er niet bij is vandaag…)
Ja, hij is er wel, hoor! Ik zal hem er straks even bij roepen. Maar je hoeft hem niks te vragen, want hij zegt toch niks. Maar goed, ik had dus een winactie bedacht een tijd geleden. En dan hebben mensen het vaak over een officiële trekking. Dus ik dacht: ja, als ik een winnaar bekend moet maken, moet er ook een notaris bij. En nou zijn dat vaak hele serieuze, diplomatieke figuren, dus ik vond het leuk dat deze notaris juist iets heel anders uitstraalde. Dus zo ontstond het idee van die pestchagrijn die niks zegt. Dat was eigenlijk gewoon een makkelijke keuze, want dan hoefde ik niet een of andere nep stem op te zetten. Dat is eigenlijk de echte reden dat die beste man niks zegt. Dat typetje bedacht ik eigenlijk gewoon ter plekke, maar ik denk dat daar juist de kracht ook ligt. Dat het spontaan is. Ik vind het ook gewoon leuk om mezelf voor lul te zetten. Vaak doe ik mijn haar niet eens of ik film mezelf heel lomp vanuit een onderaanzicht. Ik ben gewoon 200% mezelf. Social media draait tegenwoordig al zo om het perfecte plaatje. De een gaat naar de sportschool, de ander ligt op het strand. En je denkt altijd: harrejasses, die persoon heeft het beter dan ik. Dus ik doe eigenlijk compleet het tegenovergestelde. Dat slaat blijkbaar wel aan bij de mensen. Ik ben denk ik een van de weinige mensen die een tuinstoel probeert te verkopen door er in een filmpje zelf door heen te zakken. Ik vind dat mooi, een beetje schijt hebben. En die tuinstoelen heb ik dus gewoon weer verkocht na dat filmpje.
En je had nog ergens een pruik en een jasje te liggen?
Nou, dat is ook weer zoiets... Mijn beppe heeft al vijftig jaar een aandoening waardoor ze geen haar heeft. Dit is dus haar oude pruik. Ik heb haar van tevoren keurig om toestemming gevraagd, hoor. Het is nog een heel duur pruikje ook. Maar voordat ik het wist had iedereen het dus steeds over die notaris, het is inmiddels een heel ding geworden. Hij doet niet eens alleen meer trekkingen, maar hij vergezelt me ook gewoon.
Willen jij of de notaris nog iets kwijt aan de lezers van In-Dokkum?
De lezers moeten mij en de notaris vooral blijven volgen op social media, voor niet alledaagse filmpjes en de leukste handel.
Keuzevragen:
Ochtend- of avondmens? Ochtendmens.
Binnen of buiten? Buiten met mooi weer.
Appen of bellen? Ik app hele dagen, tot irritants aan toe soms, maar ik ben uiteindelijk toch meer van gewoon bellen.
Koken of eten bestellen? Koken. Of ik trek alles uit de kast en maak een of andere vage creatie van de ingrediënten die we in huis hebben, of ik ga gewoon naar de winkel en dan bedenk ik het daar wel. Maar ik moet wel zeggen: Petry kookt bij ons thuis bijna altijd, hoor. Maar ik vind het wel leuk om te doen.
Serie kijken of boek lezen? Serie kijken.
Heb je suggesties voor mensen die je in het volgende Dokkumer vragenuurtje wilt zien?
Ik geef de beurt door aan Klaas-Theo, van Keurslager Smit. Die maakt ook altijd leuke filmpjes voor social media.
