In het Dokkumer vragenuurtje ‘ondervragen’ we regelmatig een bekende of minder bekende Dokkumer het hemd van het lijf. In deze editie: Hetty Combs.
Wie ben je en wat doe je?
Ik ben Hetty Combs, ben 57 jaar en ik doe een heleboel! Dit atelier, in de Groen van Prinsterer, is mijn atelier en werkplek. Ik ben 4e-jaars student aan De Foudgumse School, de kleinste en noordelijkste academie voor die nieuwe schilderkunst én ik ben persoonlijk begeleider voor mensen met dementie en psychiatrie in de thuissituatie.
Wat heb je met Dokkum?
Ik woon sinds 1975 in Friesland en altijd in de regio vanDokkum. Dokkum is voor mij een uitstapje. Ik vind het een prachtig en bijzonder stadje, dat voel ik elke keer weer wanneer ik hier ben.
Het mooiste plekje van Dokkum is?
De skyline van Dokkum! Wanneer ik over de Trekweg richting Dokkum rij, dan kom je over zo’n hoger gelegen bruggetje (kruispunt Wâlddyk) en dan ineens… ligt Dokkum daar. Dat blijft een prachtig gezicht of het nou ’s morgensvroeg met zonsopgang op ’s avonds met lichtjes is. Het geeft me een thuisgevoel, een veilige haven in een uitgestrekt landschap.
Welk plekje in Dokkum moet direct worden aangepakt om de stad mooier te maken?
De omgeving bij de Lidl. Ze zijn al heel goed bezig met het opknappen van deze wijk; er wordt fantastisch werk verricht wat bevorderend is voor het woongenot en de sfeer. Maar die krakkemikkige loodsen en hobbelige straten, ik hoop dat ze daar snel nog wat aan gaan doen.
Maak de volgende zinnen af:
Parkeren in Dokkum is… gratis! Je moet je plekjes weten, maar het is een groot voordeel van Dokkum dat je vlakbij het centrum gratis kan parkeren.
Dokkum is over tien jaar… nog altijd een bruisend hart en vast een stuk kunstzinniger! Wanneer wij hier met de Groen van Prinsterer onze tentakels uitsteken… gaat er wel wat gebeuren!
De nieuwe markt is… nog een moeilijk plekje. Het is wel mooi geworden, maar het zou wat mij betreft nog wel meer de uitstraling van een heilig hart mogen hebben. Dat parkeergedoe verpest de sereniteit die er ook zou kunnen hangen. Al begrijp ik de behoefte van de parkeergelegenheid ook, hoor.
En dan de persoonlijke vragen, speciaal voor jou:
Is Combs Art Projects uw hobby of uw werk?
Mijn werk. Samen met Combs Care, waarin ik aanvullend mantelzorger ben voor mensen met dementie en/of psychiatrische aandoening, is Combs Art Projects een hele goede combinatie. Zo kunnen mensen waarvan ik persoonlijk begeleider ben, hier komen tekenen en schilderen als een zinvolle daginvulling. We noemen dat de Kunstclub 70+ en ook andere senioren zijn daar welkom!
Ik vind lesgegeven en het begeleiden van mijn cursisten het allerleukste om te doen: ze een handje te helpen om hun creativiteit te ontwikkelen. Creativiteit is meer dan knutselen of schilderen. Je stimuleert het creatieve brein.Om je eigen problemen op te lossen bijvoorbeeld, moet je ook creatief zijn. Ik help mensen hier graag bij.
U schrijft op uw website ook dat u poëtisch werk maakt, wat houdt dat in?
Dat gaat over mijn gedichten. Dat is in bepaalde periodes, momenteel ben ik daar een beetje te druk voor. Ik heb er wel les in gehad en ik draag ook wel eens werken voor, maar heel bescheiden. Ik vind dat nog een beetje privé, daar voel ik me nog kwetsbaar in. Ik ga er absoluut mee door, poëzie is ook kunst. Kunst met woorden. En dat heeft niets met zweverigheid te maken, poëzie is voor mij heel aards.
Wanneer en hoe ontdekte u uw talent voor schilderen en poëzie?
Als kind was ik altijd aan het tekenen, ik heb mij nog nooit verveeld. Ik tekende graag dingen uit mijn omgeving als de flatgebouwen om mij heen, of bloemetjes. Zo was ik ook altijd met taal bezig. Als twaalfjarig meisje kreeg ik een dichtbundel met kindergedichten, er was een gedicht over Sinterklaas en God en dat heeft mij zo gegrepen. Wat de kracht van woorden met je kunnen doen. Eigenlijk is het plaatjes maken met woorden, een soort schilderen.
Hoe zou u uw werk omschrijven?
Als poëtisch. In alles wat ik doe: schilderen, poëzie of begeleiden, zitten meerdere lagen. Het gaat altijd over balans. In het schilderwerk heeft een felle kleur altijd een tegenhanger nodig, met begeleiden is dat ook zo. Zo heeft alles wat ik doe meerdere lagen.
Op uw website staat: “Bij haar projecten spelen maatschappelijk betrokkenheid en psychologische uitgangspunten vaak een centrale rol.”. Waar komt die interesse vandaan?
Dat is een stukje van mijn persoonlijkheid; het verlangen naar diepgang. Ik leef niet oppervlakkig en die gelaagdheid geeft mij voldoening. Het is een verlengstuk van mezelf. Zo ben ik.
U geeft verschillende cursussen, welke zijn dat en wie komen daar?
Van allerlei mensen: jongeren van 15 jaar tot ouderen van 80 jaar, beginners en gevorderden. Eigenlijk iedereen die wil tekenen of schilderen: soms om het te leren, soms om even verder te worden geholpen. Zo is er ook een studiegroep voor vakgenoten, waar vakgenoten elkaar ontmoeten.
Hoe bent u hier in De Groen van Prinsterer terecht gekomen?
Na mijn verhuizing was ik op zoek een atelierruimte en deed via facebook een oproepje. Dat werd door Hepie gelezen en zij vroeg of ik hier in de Groen van Prinsterer wilde komen. Bij het zien van dit lokaal was ik direct verkocht!
Hoe komt het dat zo’n gebouw als de Groen van Prinsterer volledig gevuld is? Is er zoveel behoefte aan kunst en cultuur?
Ja, dat denk ik wel. Mensen zijn de laatste decennia ontzettend gestimuleerd om met hun hoofd bezig te zijn, met het intellect. Een van de oorzaken van burn-outs. Om uit je hoofd te komen, moet je op zoek naar ontspanning. Dat kun je doen door heel veel op het lijf te focussen in de zin van sport, óf door bezig te gaan met de handen. Het belang hiervan is heel lang onderschat, nu zien steeds meer mensen deze onmisbare tegenhanger van bewust werken met het creatieve deel van je brein.
En hoe is het gesteld met de kunst & poëzie in Dokkum?
Er is veel belangstelling voor en behoefte aan. Mensen zijn zich ook steeds meer bewust van deze behoefte. Ze zoeken creatieve in- en ontspanning, ook hier in Dokkum. We hebben hier in de omgeving prachtige voorbeelden van kunstenaars op allerlei gebieden. Neem bijvoorbeeld Akke Brouwer, een voordraagkunstenares: haar middagen zijn altijd vol! Er zit veel meer in de mensen dan dat je op het eerste oog zou denken.
U deelt op Facebook regelmatig berichten over het Kunstcafé, wat gebeurt daar precies?
Het kunstcafé is een activiteit van Stichting Keunstkrite, een platvorm voor kunst en cultuur in de regio Noardeast-Frylân. Het kunstcafé is er elke vierde zondag van de maand. Het is een ontmoetingsplek waar we als kunstenaars en liefhebbers netwerken of bijvoorbeeld gastsprekers uitnodigen in een ongedwongen sfeer. We organiseren met de stichting ook exposities in het gemeentehuis en een kunstweek inclusief kunstroute (Rondje Kunstzinnig) in Achtkarspelen.
Wat zijn uw toekomstplannen?
Lekker doorgaan met wat ik doe! Ik hoop hier in de Groen van Prinsterer nog vele jaren te mogen zitten. En ik zou nog best wel een extra groep met cursisten willen opstarten….
Keuzevragen:
Nieuws uit de krant of online? Beide wel. Ik mag graag ’s morgens graag een krantje doorbladeren voor het rustmoment en de achtergrondinformatie. Online nieuws gebruik ik voor het hap-en-snap-werk en het hot-news.
In de auto of op de fiets? Auto.
Online shoppen of de stad in? Online shoppen. De stad in gebruik ik meer voor de ontspanning met een hapje en een drankje of even lekker koekeloeren.
Om af te sluiten:
Heb je suggesties voor mensen die je in het Dokkumer vragenuurtje wilt zien?
Sandra Visser
