I N D O K K U M

k o m t e r a a n

BROOD & DEELDER IN DOKKUM

BROOD & DEELDER IN DOKKUM

De nachtburgemeester fan Rotterdam is doad. Hij overleed fan’e week en jimme kin ut nyt mist hewwe, want alle media hadden ut der over. Nou bin ik Jules Deelder en Herman Brood un paar kear teugenkommen, dus ik docht dat sil ik jim even fertelle.

De nachtburgemeester fan Rotterdam is doad. Hij overleed fan’e week en jimme kin ut nyt mist hewwe, want alle media hadden ut der over. Nou bin ik Jules Deelder en Herman Brood un paar kear teugenkommen, dus ik docht dat sil ik jim even fertelle. De earste kear war in de Fryslandhal in Lúwarden. Dêr war un bedrivenbeurs, ut sil begin negentiger jaren weest hè. Ik liep dêr tegare met un kòllega rond en toen kwamen we in un hoek van de hal Herman Brood teugen. Hij had un groate rol linnen en dan konnen je foar dúzend gulden ‘un meter Brood’ kope: hij maakte ut terplekke. Myn frouw fynt syn werk ferskrikkeluk leluk en wú ut nyt in ’e hús hè, mar myn kòllega het toen mar twee meter kòcht. We konnen ut nyt futendaleks metnimme, want ut was nog nat en sat nog an de rol fast. Dus wij binne later mar met syn tweeën naar Zwolle gaan om ut in syn atelier op te halen. Herman sat achter un kompjoeter met syn mús in un tekenprogramma te werken. Dat printte hij dan op A4 út. Op’e gron lag un houten plankje met daar un snee broad in útsaagd. Met syn spuitbussen spoat hij su de broadsjes op syn A4-tjes. Ivo de Lange bleek syn manager kunst te wezen. Dy sorgde derfoar dat er in de Fryslandhal en su kwam en ferkocht syn skilderijen. Mar wete jim dat Herman Brood òk wel in Dokkum weest is, tegare met syn maten Jules Deelder en Bart Chabot? Dat was eind jaren negentig in theater De IJsherberg, wêr’t hij tegare met Bart Chabot en Jules Deelder un try-out had van de foarstelling Apocrief. Ut war mar un try-out en Dokkum war un moai end fut foar de mannen, dus ut maakte allemaal blykbaar gyn donder út wat se deden. Herman war su stoned as un garnaal en hat gyn idee wêr at ‘er met bezug was. Deelder en Chabot wadden der skynbaar al nyt feul beter an toe, dus de hele foarstelling was un grote gaòs en ging nergens over. Ut was de meest waardeloaze foarstelling dy ’t ik ooit siën hè, mar ik was blyd dat ik ut metmaakt had. Toen de foarstelling aflopen was, ging ik as ien fan de earsten naar búten en wy stonnen dêr om mij persoanlek de han te drukken, ja krekt: Herman, Bart en Jules! Hoe ’t dy su gauw omlope konnen sonder mekaar kwyt te raken, snap ik nou nog nyt. Nutterd

Redactie
Redactie

Dit bericht is afkomstig van de gehele redactie.