Wat vinden toeristen van Dokkum en waarom hebben ze juist deze stad uitgekozen om hun vakantie door te brengen? De redactie van In-dokkum.nl zoekt ze deze zomer op langs de waterkant, op de camping of in de winkelstraten van Dokkum. In de derde editie van onze rubriek Zomergasten: Cor & Ingrid, met bijzondere herinneringen aan Dokkum.
Bij de Woudpoortbrug liggen de zeilschepen gemoedelijk achter elkaar. Het is droog, maar dat was de afgelopen dagen wel anders. Het heeft veel geregend en het was geen zeilweer. Cor en Ingrid zitten gezellig te puzzelen buiten aan het tafeltje, onder een zeiltje. Je weet nooit of het toch weer gaat regenen.. maar het zonnetje komt er al voorzichtig door. Ze zijn al een week in Dokkum, wat langer dan de bedoeling was, ook vanwege het weer. Maar dat was geen straf. Enthousiast vertellen Cor en Ingrid over Dokkum.
Overal reuring
Het is niet de eerste keer dat ze hier zijn. “We hebben vaker in Dokkum gelegen met de boot, maar nog niet eerder hier bij de Woudpoort. Het is hier goed toeven”. Het stel is lovend over de voorzieningen, de WIFI en bovendien is het zeer betaalbaar. “De havenmeester vertelt je van alles, het is prima voor elkaar hier”. “Heerlijk dat je hier zo dicht bij de binnenstad bent. Er is overal reuring”. Veel gewandeld hebben ze, ook naar de Bonifatius Kapel en de Bonifatius Kerk. Fietsen doen ze ook graag. Naar Holwerd en Dokkumer Nieuwe Zijlen bijvoorbeeld. “Onderweg kwamen we op het erf van een boer een vrieskist tegen, met ijsjes voor 1 euro. En een bankje erbij. Heerlijk!”.
Schaatsen
Cor en Ingrid komen uit Lemmer en zijn fanatieke zeilers. Jarenlang voeren ze op de Middellandse zee, en op de Oostzee, naar Zweden en Duitsland. Tegenwoordig blijven ze in de zomer wat dichter bij huis. Dit jaar op het IJsselmeer. “Dan kunnen de kleinkinderen gezellig met ons mee”, zegt Ingrid. Dokkum heeft een speciale betekenis voor Cor. Hij heeft de Elfstedentocht twee keer geschaatst, in 1996 en 1997. De Molen, waar je omkeerde en een stempel, eten en drinken kreeg, heeft een speciale plek in zijn hart. Tegen het donker, reed er een boer op een trekker achter de schaatsers aan en scheen met de koplampen op het ijs. Tegelijkertijd hoorde je een onbekende stem, die riep hoeveel kilometer je nog voor de boeg had. “Een emotionele oppepper gaf dat!” vertelt Cor. Om nooit meer te vergeten.
Duitse Wadden
Nu het weer beter lijkt te worden vertrekken ze over een paar dagen naar Helgoland, een eiland boven de Duitse wadden, richting de Elbe en Denemarken. Ondertussen vraagt een andere schipper uit de rij of hij even mag aansluiten om water te tanken. Prima moment om daarna zelf ook even de watertank bij te vullen. En dan weer relaxen, de puzzel is nog niet af.
Foto’s: Marit Anker | Tekst: Marieke Andringa
