In het Dokkumer vragenuurtje ‘ondervragen’ we regelmatig een bekende of minder bekende Dokkumer het hemd van het lijf. In deze editie: Erik van Rijs.
Wie ben je en wat doe je?
Ik ben Erik, ben 38 jaar oud en woon samen met mijn vriendin Emmy en onze pasgeboren Dani in Dokkum. We zijn een samengesteld gezin en om de week zijn mijn kinderen Mike en Sennah ook bij ons. Ik heb al verschillende (uniform) beroepen gehad, sinds tweeënhalf jaar ben ik ambulancechauffeur. Dat is toch het allermooiste beroep.
Wat heb je met Dokkum?
Het grootste gedeelte van mijn leven heb ik hier gewoond. Op mijn 13e verhuisde ik vanuit Metslawier naar Dokkum, al waren we vanuit Metslawier ook al volledig op Dokkum georiënteerd. De afgelopen 25 jaar heb ik alleen voor mijn zesjarige militaire dienst, vier jaar in Duitsland in plaats van Dokkum gewoond. Daarna ging ik snel weer terug naar het mooie Dokkum!
Het mooiste plekje van Dokkum is?
De binnenstad met de grachten, waar ik doorheen kan varen met mijn visboot. Dokkum is heel anders vanaf het water, je ziet andere dingen van de stad. Ik hoop altijd vooral op hele grote vissen, haha!
Welk plekje in Dokkum moet direct worden aangepakt om de stad mooier te maken?
Ik bekijk dat dat toch vanaf het water: als je daar in de Woudhorne bij die nieuwe trailerhelling je boot te water laat en je vaart richting de stad… Dan is de binnenkomst bij het Prinsterrein wel lelijk hoor. Vanaf het water is het nog erger dan vanaf de kant: alles is kapot en wordt niet onderhouden aan de achterkant van de gebouwen. Het lijkt daar wel een oerwoud. Geen mooie binnenkomst van het mooie Dokkum.
Maak de volgende zinnen af:
Parkeren in Dokkum is… goed te doen. Er is altijd wel een plekje te vinden. Het zou voor de inwoners van Dokkum nog wel vrij parkeren mogen worden, dat lijkt me eigenlijk wel een goed idee 😉
Dokkum is over tien jaar… nog verder uitgebreid met woningen, zoals de nieuwe woonwijk bij de Woudhorne, en bedrijven. Voor de toeristen hoop ik op nog meer evenementen. Al zal alles op het gebied van evenementen wel beter worden dan 2020!
De nieuwe markt is… tja, in het begin vond ik het wel zonde dat alle parkeerplekken daar weg gingen. Overdag met de Admiraliteitsdagen was het wel heel gezellig daar. De IJsfontein vond ik best wel duur, dat geld hadden ze beter kunnen investeren in de ontwikkelingen van het Tolhuispark.
En dan de persoonlijke vragen, speciaal voor jou:
Je hebt in het leger gediend, is de Nederlandse Veteranendag (27 juni jongstleden) belangrijk voor jou?
Ik ga niet naar Den Haag toe, dat vind ik meer voor de ouderen. Maar ik heb nog wel steeds contact met het peloton waarmee ik vijf maanden naar Irak op uitzending ben geweest. We hebben met z’n zestienen een hechte band en spreken jaarlijks met elkaar af voor een hapje en een drankje. We hebben gezegd: als we nog een keer op uitzending moeten, dan gaan we. Met dit peloton.
Tweeënhalf jaar geleden maakte je de overstap van de politie naar de ambulance, waarom?
Nadat ik zes jaar in dienst was geweest ben ik de politieopleiding gaan doen. In 2009 was ik daarmee klaar en ben ik in Leeuwarden gaan werken. De eerste jaren vond ik erg leuk. Vooral de jaren toen ik in het drugsteam en woninginbrakenteam zat. Daar hadden we een leuk en hecht team en regelden we de zaken van A tot Z. Op een gegeven moment verdween de voldoening en de waardering… Samen met een collega kwam het plan een eigen recherchebureau te beginnen. Om dat te kunnen starten, konden we niet meer bij de politie blijven werken, dat zijn de regels. Beide gingen we solliciteren voor een baan als ambulancechauffeur bij het UMCG. In februari 2018 ben ik met de opleiding in Harderwijk begonnen en gelijk ging ik als derde man op de ambulance mee. Nu werk ik op de post van Leeuwarden, Stiens, Buitenpost en een deel van de Waddeneilanden.
Je zei in het begin van het vragenuurtje dat ambulancechauffeur het mooiste beroep is wat je hebt gedaan, wat is er zo mooi aan?
Je weet waar je het voor doet! Ik haal meer voldoening uit dit prachtige werk en de waardering is groter. Bij een melding ga je er samen met je collega naar toe, daar assisteer ik de verpleegkundige bij de onderzoeken en dan wordt er een beslissing genomen. Het ligt dan aan het lichaam van de patiënt hoe het reageert op de behandeling die hij/zij van ons krijgt. Na het onderzoek maken wij een beslissing of we de patiënt gaan vervoeren naar het ziekenhuis, naar de dokterswacht of dat wij hem/haar thuis laten en overdragen aan de eigen huisarts. Wanneer wij overgaan tot vervoer naar het ziekenhuis of dokterswacht, dan krijgt de patiënt daar de verdere behandeling. Op straat bieden wij de eerste hulp en krijgt de patiënt alle zorg die hij/zij behoort te krijgen van ons.
Toch zal je vaak met moeilijke situaties te maken hebben….
Natuurlijk maken we veel moeilijke dingen mee. Toch kan ik dat ook altijd wel weer omdraaien naar iets positiefs. Ik heb tijdens mijn carrière, ook bij politie en defensie, een kamertje in mijn hoofd ontwikkeld waar de knop om gaat als ik ga werken of wanneer er een melding binnenkomt. Ik laat ook alle nare en verdrietige momenten van het werk in dat kamertje. Bovendien kunnen we altijd goed met collega’s praten wanneer er iets heftigs is voorgevallen, ik kan thuis mijn verhaal kwijt en we krijgen na afloop van de dienst een telefoontje van het opvangteam. Ik kan gelukkig heel veel hebben en raak er niet emotioneel bij betrokken. Mocht het dichterbij komen zoals met familie of meldingen met kinderen dan wordt het een ander verhaal, maar ook daar kan ik gewoon goed mijn werk blijven doen. Als je er maar over praat na afloop en het niet opkropt.
Je startte onlangs samen met je compagnon je eigen bedrijf: ‘Bles & van Rijs Recherche’, vertel!
Samen met mijn collega bij de politie – Dennis Bles – ontstond dat plan. Onze leidinggevende bij de ambulance staat er ook positief tegenover: je moet best veel wachten tijdens je diensten van de ambulance totdat er een melding komt. Onze chef vindt het belangrijk dat we gemotiveerd blijven. Veel collega’s doen er nog iets naast. Dus schreven we een ondernemingsplan, deden we de benodigde studies en examens en zijn we in april 2020 los gegaan. Het is natuurlijk een gekke tijd om te beginnen want door de corona kunnen we niet echt ‘de boer op’ om reclame te maken. Toch zijn we gewoon begonnen. We hebben alle advocatenkantoren van Noord-Nederland een email gestuurd en over onze diensten verteld en de eerste leuke klusjes hebben we al gedaan.
Nu ben je dus particulier onderzoeker. Wat zijn de leukste onderzoeken?
Klopt, particulier onderzoeker of privé detective, hoe je het maar wil noemen. We onderzoeken van alles van (onterechte) alimentaties en verzekeringsfraude tot twijfels over overspel en ziekteverzuim. Het liefste observeren Dennis en ik samen: de een op de scooter en de ander in de auto bijvoorbeeld. Zo val je ook minder op. Dit werk is heel anders dan bij de politie. Daar gingen we achter een verdachte aan, nu achter burgers. Dat is wel makkelijker, burgers zijn minder op hun hoede. We bevinden ons met bepaalde handelingen in een grijs gebied en werken tegen de grens aan in opdracht van de opdrachtgever. De onderzoeksvraag moet van te voren heel duidelijk zijn, vervolgens bekijken we of het allemaal binnen de juridische kaders valt voordat wij overgaan tot verder onderzoek. We zijn nog maar net ‘los’ en ik kan natuurlijk niet inhoudelijk op de zaken in gaan….
Is er veel recherchewerk voor jullie in Dokkum / Noardeast Fryslân?
Momenteel zitten veel mensen thuis vanwege corona, dus er wordt weinig vreemdgegaan, haha! Maar juist in deze tijd van het thuiswerken zou het voor bedrijven interessant zijn om ons in te schakelen bij onderzoek naar ziekteverzuim. Al is dat een lastige casus omdat we niet mogen observeren in iemands huis… Vanwege de rechtbank in Leeuwarden, een van de grootste van het land, verwachten we wel werk hier in het noorden. Advocatenkantoren vinden het toch vaak prettig om een onderzoeksbureau uit de buurt te benaderen. Wij werken overigens niet alleen in het Noorden. Mochten er opdrachtgevers elders uit het land onze hulp nodig hebben dan rijden wij het hele land door. En is het noodzakelijk, dan gaan we de grens over.
En hoe zit het met Erik de Ajax-fan?
Ja, dat zit er al van jongs af aan in! Als het enigszins kan dan ga ik met mijn zoon Mike en vrienden Dirk en Ralf richting Amsterdam. Ik volg alles en zit het liefste in het stadion, maar dat is best lastig met een onregelmatig dienstrooster. Er zijn veel Ajax-fans vandaag de dag en dan zijn er lange wachtrijen bij de kaartverkoop. Momenteel is het door corona natuurlijk helemaal een drama. Ik mis het wel!
Heb je momenteel nog tijd voor sporten en hobby’s als vissen?
Weinig. Het is lastig om sporten te combineren met mijn onregelmatige dienstrooster. Eigenlijk is zo’n rooster funest voor je lichaam. Teamsporten kan ik daardoor al heel lang niet meer doen dus ik probeer wat te hardlopen of te wandelen.
Vissen is inderdaad wel een grote hobby van me, maar nu in de zomer zijn de snoeken niet zo happig. De beste tijd is na de eerste nachtvorst, dan zijn ze lekker gretig! Gelukkig heb ik thuis een heel mooi groot aquarium met kleine roofvissen. Dat is heerlijk rustgevend om naar te kijken.
En hoe zit het met de controllers tijdens een potje FIFA?
Haha, die vraag komt van Dirk zeker? Ik mag graag met vrienden en collega’s gamen, inderdaad: beetje ouwehoeren, biertje erbij. Ik ben altijd fanatiek: in sporten, in Ajax, in mijn werk en ook in het gamen. Ik zie dat ook terug in mijn kinderen en vind dat wel positief, mooi doorzetten en doorgaan!
Keuzevragen:
Nieuws uit de krant of online? Ik lees nooit de krant… Het nieuws krijg ik mee via de TV.
In de auto of op de fiets? In de auto. Al wil ik het mountainbiken met Mike wel weer oppakken deze zomer.
Online shoppen of de stad in? Doe maar online. Ik heb een hekel aan het rondslenteren in de stad.
Om af te sluiten:
Heb je suggesties voor mensen die je in het Dokkumer vragenuurtje wilt zien?
Corrie Kroeske
