Ut Genoatskap foar ut gebrúk fan ut Dokkumers is op soek naar bijnamen fan (oud) Dokkumers. Se hewwe su’n 860 bijnamen út de twintugste eeuw op hun webside www.dokkumers.nl plaatst. Mar nyt bij alle namen binne de gegevens kompleet en soms is su’n bijnaam nyt goëd skreven. Omdat der nou nog mênsen binne dy’t disse persoanen froeger kent hewwe of dy’t misskyn selfs nije namen wete, het Ut Genoatskap disse lyst maakt.
Nou binne der op dit moment ok nòg wel Dokkumers met bijnamen, mar die lope nog froaluk in de stad rond en dy fine ut waarskynluk niet su leuk om op un webside terecht te kommen. Dêrom staan dy namen der nòg nyt op. Maar at mênsen wel sukke bijnamen wete, dan hoare wij dat graag, dan beware we dy foar un toekomstuge lyst.
Dus kyk gau even op de webside en nim kontakt met oans op at je nòg wat wete. Om un bitsje in de stemming te kommen hieronder un paar moaie foarbeelden:
Fan Sjoerd Moskje tot Jitse Fod
Su woande froeger op ut Waltsje ‘Sjoerd Moskje’ (Dijkstra) wêr’t se ok un gedichtsje over hadden:
Sjoerd Mosk dat is un ferver,
Hij draagt un blauwe kyl,
Hij lust heel graag jenever,
Beklaag syn arme syl.
Of de bekende hardrider Douwe Jongsma, oftewel ‘Douwe Tyk’, wêr’t se fan seiden:
‘t Is iis, ‘t is iis,
Douwe Tyk die wint de priis.
Ok hadden je Siebren Wip, dy’t se ‘Siebren Jas’ noemden en dy’t ferrotte kwaad wurde at se him achterna songen:
Siebren, Siebren trek us an myn jas,
Siebren sei: dou kinst ferrekke.
Magst nyt an myn jaske trekke,
Siebren, Siebren trek us an myn jas.
Self kin ik mij ‘Pieke’, Leendert Douma, nog goëd herinnere. Met syn burst fol met medaljes fan de Unox-wurstlebels war hij un bitsje de stadsgek. As kynders riepen we dan: ‘Pieke skele’ of ‘Pieke kikkert’ en dan trok er syn klomp út en dan moesten je fut weze!
Su is der ok nòg ut ferhaal fan ‘Pinto’, Pier L.W. de Vries, dy’t syn bijnaam kreeg toen hij in 1927 met Dokkum om ut kampioenskap speulde tegen Achdoeth, un joadse klup út Leeuwadden. Hun beste speuler war Pinto, maar dy wurde halverwege de wedstryd deur Pier met un beenbreuk ut sikenhús inskopt. De rest fan de wedstryd wurde Pier deur de Dokkumers anmoedugd met: ‘Hup Pinto!’
Su noemden se Jitse Mulder: ‘Nyt Te Min’. Hij war besteller bij de tram en hat op syn pet staan: N.T.M. At hij bij Nauta, Sonnema of Van der Werff wat aflevere moest, boaden se hem un borreltsje an en dan wees Jitse op syn N.T.M.-pet: nyt te min!
‘Laat Passeren’, Gerben Kuitert fan ut Achterom, luste der ok wel pap fan en war faak su dronken dat de plysje him anhouwe wú. Dan riep hij: ‘Laat passeren, ik ben Kuitert uit Dokkum!’
Su sêge ok nyt foar niks dat alles wat út Dokkum komt, dat suupt. Mar ok al binne je nòg su fatsoenluk, dan kist tòch un bijnaam krije: ‘Brave Pieter’, Pieter Damsma, war slúswachter bij ut Skapedykje, mar se konnen gyn bijnaam foar hem bedenke, dus noemden se him ‘Brave Pieter’; wurde hij tòch nòg kwaad. Rijwielhersteller Jitse Joustra noemden ze ‘Jitse Fod’ en hij wurde eard met un gedicht:
Al loopt un Indiaan (motor) nog su rot,
Hij wurdt hersteld deur de oude Fod.
As de oude Fod (ge)storven is,
Dan komt er op syn graf gyn perk of paal,
Maar un ouwe roade ‘indiaan’ fan staal.
Ik sil nòg ien fertelle, dan mutte jimme de rest self maar bekike. Su war der un diëp gelovug man, dy’t se Spaanstra de Watertreder noemden. Hij lag met syn skip in ut Kleindiep en ging op sondag naar de kerk, wêr’t de dominee un mooie preek hyld over Jezus dy’t over ut water liep. Bij syn boat ankommen sei Spaanstra teugen himself: ‘Wat Jezus kin, kin ik ok!’ En hij stapte su ut Kleindiep op. Met de groatste moeite hè se him wear út ut water haald…
Namens Ut Genoatskap foar ut gebrúk fan ut Dokkumers,
Nico Douma
Bijskrift foto: Aaltsje Glas en Roaie Geart. Geert war turfskipper en lag met syn tjalkje in de Wuttelhaven. Aaltsje had un kyn fan un Kanadees en har dòchter had un kyn fan un Dútser, dus kregen se as bijnaam: de family fan de Ferenugde Naties.
