Dokkum is een heel bijzondere stad voor mij. In mijn jonge jaren zag ik op de zwart-wit televisie een beeld van Dokkum: de Bonifatiusbron met de pastoor erbij. Ik dacht toen: “Daar moet ik eens naar toe.” Katholieken met heilig water in Noordoost Friesland was voor mij een verrassing. Toen ik de gelegenheid kreeg van mijn werkgever om directeur van het AZC Kollum te worden, ging ik in 1997 wonen in Dokkum. Mijn oom Jan Groeneveld, broer van mijn vader, waarschuwde mij: “daar moet je niet naar toe gaan.” Oom Jan is op oudere leeftijd uit de kast gekomen en vond Dokkum, waar hij enige jaren aan het onderwijs verbonden is geweest in de jaren 50, te streng gereformeerd.
Mijn vader Dick Groeneveld was een fries, geboren in Sneek. Toen mijn ouders op bezoek kwamen in mijn nieuwe woonplaats, bleek mijn vader deze omgeving te kennen. Hij had vroeger bij de melkfabriek Hûsternoard gespeeld. En het was dan ook voor mij een volkomen verrassing dat mijn grootmoeder Koopmans, waar ik volledig naar vernoemd ben, in Ee geboren is. Mijn overgrootvader Koopmans was daar dominee en zijn portret hangt nog in de kerk.
Zo leerde Dokkum mij over de geschiedenis van mijn familie. Zo was Dokkum mij meer eigen dan ik wist. Dokkum was een plek waar ik al geschiedenis had liggen.
In de bijna 20 jaar dat ik hier woon heb ik Dokkum zien groeien van een stad met een bescheiden karakter naar een stad met steeds meer lef, een stad die kan bruisen en open staat voor ieder die er wil zijn. Oom Jan zou vast trots verwonderd zijn geweest als hij mijn (homo)huwelijk met mijn Lenie had kunnen bijwonen. Wat een feest was dat en wat voelde ik me thuis in de inmiddels mij zo vertrouwde stad. En wat die Bonifatiusbron betreft: wat een prachtige kapel hebben we toch in Dokkum.
Nu, met mijn nieuwe bedrijvigheid in mindfulnesstrainingen, leer ik steeds meer mensen kennen en voel ik me meer en meer burger van deze noordelijkste stad van Nederland. Ik ben dankbaar dat ik in Dokkum woon, een gastvrije stad met een open karakter.
Aan wie ik het stokje weer doorgeef om een stuk te schrijven is nog even een verrassing.
Laatst vroeg Frits van der Meij mij om een stuk over Dokkum te schrijven. Dan laat je zo’n vraag in je omgaan en natuurlijk zeg je ja. Want Dokkum doet je veel als inwoner van deze mooie oude stad.
Want mooi is Dokkum! Dat besef je als inwoner wel eens te weinig. Maar gelukkig maken bezoekers aan Dokkum je daar weer op attent. Dit heb ik persoonlijk weer mogen ervaren als PR- man van het shantykoor
“de Admiraliteitssjongers”. Toen bekend werd dat het shantyfestival weer zou plaatsvinden in Dokkum, stroomden de aanmeldingen binnen, veelal met de woorden: “ het is zo’n gezellige stad om dit evenement
daar te beleven”.
Dokkum heeft zich de laatste jaren zeer positief ontwikkeld. Hiervoor ga ik terug naar 1972. In 1972 opende ik een garagebedrijf met tankstation in Dokkum. En ja, dit station ging open op zondag. Dit werd door veel inwoners gezien als een inbreuk op de zondagsrust. En als ik in die tijd op zondag door de stad liep was alles gesloten. Om het maar zo te zeggen: je kon wel een kanon afschieten. Nu, anno 2016: de binnenstad leeft en bruist van gezelligheid. Mijn complimenten aan diegenen die daar allemaal aan hebben meegewerkt.
Dokkum heeft een centrumfunctie. Vandaar dat ik niet kan nalaten om de Centrale As (de nieuwe vierbaansweg die Dokkum en de hele noord oosthoek van Friesland supersnel verbindt met de rest van Friesland/ Nederland) te benoemen in dit stuk. De Centrale As maakt Dokkum en omstreken zeer toegankelijk. En ja, je hoort wel eens van ondernemers: zo meteen rijden de mensen uit de noord oosthoek Dokkum zomaar voorbij. Maar besef ook dat mensen uit de provincie nu ook zomaar in Dokkum zijn.
Het Sud Ie project is ook weer een geweldige opsteker. Stel je voor, je vaart straks met een elektrische sloep van Esonstad door de Sud Ie naar Dokkum en kom bij het pittoreske sluisje Schapedijk binnen, wat een belevenis!
Waar wij ook in Dokkum niet onder uit komen is de gemeentelijke herindeling. Ik hoop dat de politiek dan zo verstandig is om een naam voor deze gemeente te bedenken die iedere Nederlander aanspreekt (en kan uitspreken…).
Ik geef nu het stokje weer over aan, ja wie?
Dat vertel ik nog niet.
Betrokken bij Dokkum vroeger en Nu
In de jaren ’80 en ’90 was ik als ondernemer nauw betrokken bij de middenstandsvereniging Club 65. In die jaren heb ik in commissies gezeten en verschillende bestuurlijke functies vervuld. Het doel was om het centrum van Dokkum een aantrekkelijk leef-, woon- en winkelgebied te creëren. We organiseerden bijvoorbeeld grote jaarmarkten en evenementen met onder andere nationale artiesten.
Het organiseren van jaarmarkten (samen met Sicco Zand en veel vrijwilligers) ging in die tijd anders dan tegenwoordig. We stopten elk straatje in Dokkum vol met marktkramen. Er kon geen hulpdienst meer langs. Dat kan tegenwoordig niet meer. Destijds kon het ook niet, maar we deden het gewoon.
Vandaag de dag is het organiseren van prachtige evenementen, zoals de Admiraliteitsdagen, aan strengere regels gebonden en dat is terecht. Het zal niet altijd even makkelijk voor de organiserende partij zijn.
Tegenwoordig bevind ik mij in ander vaarwater. Ik houd mij als gastheer van de stad Dokkum bezig met de ontvangst van honderden boottoeristen die Dokkum aandoen. Het geven van informatie en aanwijzingen is een dankbare bezigheid. Ik ervaar dat de toeristen Dokkum prachtig vinden en dat is het ook. Het ziet er naar uit dat de bruggen op den duur op afstand bediend gaan worden. Dat zou ik erg jammer vinden. Er verdwijnt op die manier een stukje menselijk contact en dat lijkt mij voor het toeristische Dokkum geen goede zaak.
Verder ben ik tegenwoordig betrokken bij politie Noord Nederland als VAP-AT (vrijwillig ambtenaar van politie/administratief- technisch). Ik ondersteun de basispolitiezorg in team Dokkum in alle facetten van het politievak. Bijvoorbeeld bij grootschalige controles of administratieve zaken. Ik vind het interessant werk en ik kan u verzekeren dat ook deze organisatie een enorme bijdrage levert aan het veilig vertoeven in Dokkum.
Zo, dit was een kleine greep uit diverse organisaties waar ik in Dokkum bij betrokken ben of was. Tijdens het schrijven van dit stukje vroeg ik mij af of Dokkum vroeger beter was. We kunnen bepaalde ontwikkelingen nu eenmaal niet uit de weg gaan. Ik bedoel daarmee bijvoorbeeld veranderende wet- en regelgeving. Hoe de detailhandel tegenwoordig om moet gaan met consumenten en hoe de markt verschuift naar het internet.
Tegelijk is het nog steeds goed vertoeven in het aantrekkelijke, gezellige, intieme en relatief veilige Dokkum. Toen ik jong was, spraken mijn ouders over ‘vroeger’ en over hoe alles destijds reilde en zeilde. Ik vond dat leuk en interessant om te horen, maar ik zei ook regelmatig ‘we leven in de wereld van nu’. En zo is het. Ik betrap mij er nu op dat ik ten overstaan van mijn kinderen en kleinkinderen die neiging ook heb. Ik denk dat Dokkum niet beter is dan vroeger. Het is anders dan vroeger.
En aan wie ik het stokje doorgeef, blijft ook nog even een verrassing .
Henriëtte Banga gaf mij het stokje door om “Dokkum door de ogen van…..” voort te zetten. Dat doe ik graag. Want die trots die zij voelt op Dokkum die voel ik ook. Vooral s ’zomers is het een voorrecht om hier te zijn. Dat is voor mij en mijn vrouw ( kinderen wonen niet meer thuis ) de belangrijkste reden om dan niet op vakantie te gaan. Dokkum is immers tot en met de fantastische Admiraliteitsdagen het mooiste plekje ter wereld. Veel te beleven, veel fietspaden, veel culturele activiteiten etc. etc. Ik heb zelf in Breda ( studie ) en in Amsterdam ( werk) gewoond maar Dokkum, ja hoe kan je dat het beste verwoorden…… Het voelt gewoon goed: Rust en ruimte een authentieke binnenstad en de wereld binnen handbereik.
Veel respect heb ik voor die mensen in onze samenleving die iets voor een ander doen en voor hen die activiteiten organiseren voor het algemeen belang. Nee ik noem geen namen daar is dit epistel tekort voor. Maar als je je daar voor open stelt dan zie je dat er door hen aan het verleden , heden en toekomst veel aandacht word besteed. Op dit moment ligt de gehele infrastructuur in de binnenstad en buiten de stad op de schop. Alles wordt gedaan met groot historisch besef voor een goede bereikbaarheid in de toekomst. Dat maakt dat de eigen bevolking blijft waar ze is opgegroeid maar ook mensen van elders naar Dokkum komen om hier dat gevoel te krijgen.
Ik sluit af met de zelfde woorden als Henriëtte:
Aan wie ik het stokje doorgeef, blijft nog even een verrassing…
Ik ben geboren in de binnenstad van Dokkum en heb hier tot m’n 18e gewoond om daarna nooit weer terug te komen… Want wat had ik een zin om de studentenstad Groningen te ontdekken! Toch ging het anders.
Na mijn studie in Groningen vertrok ik (samen met mijn liefde) voor werk naar de Randstad en wat is het dan fijn om alle “grote” voorzieningen in de buurt te hebben als Schiphol, musicals en concerten. Maar ook drukte, file’s en heel onpersoonlijk. Gelukkig hadden we altijd nog Dokkum om naar terug te gaan: even een weekendje rust, ruimte en knusheid!
Toen onze oudste geboren werd (geen Dokkumer…) werden we steeds onrustiger in de Randstad en verlangden we naar een fijn plekje om hem te laten opgroeien. Mijn man (een Tukker!) vond een baan in Drachten en kwam met het idee om naar Dokkum te verhuizen. Maar alleen als we in de binnenstad gingen wonen. En dus kwam ik terug op mijn beslissing: ik ging toch weer naar Dokkum! Heerlijk is het om met mijn gezin (inmiddels twee kinderen) weer dichtbij de familie te wonen, je buren te kennen, kletsen in de supermarkt, een blokje Bolwerken lopen langs de prachtige molens of “zomaar” fietsen tussen de weilanden.
Hier in Dokkum in de binnenstad kregen we ons derde kind, eindelijk een échte Dokkumer! We voelen ons hier helemaal thuis en genieten van alles wat Dokkum te bieden heeft. Vol trots zeggen we altijd “ik kom uit Dokkum!”.
Aan wie ik het stokje doorgeef, blijft nog even een verrassing…
Dynamisch energiek en het enthousiasme spat ervan af! QUEEN The Music heeft met hun eerste show verrast en het anders aangepakt! Nu een volledig nieuwe show, waarin het meesterwerk ‘A Night at the Opera’ centraal[...]
