Binnenkijken In-Dokkum bij: Henk

20 jan. 2022 | Nieuws

Ben jij ook altijd zo benieuwd wat voor interieur er schuilt achter de voordeur van dat prachtige, oude pand in de binnenstad, dat ene karakteristieke huis op de bolwerken of die moderne nieuwbouwwoning buiten het centrum? Vanaf nu neemt In-Dokkum elke maand een kijkje in de mooiste huizen met de meest verrassende interieurs. Laat je inspireren In-Dokkum! Deze keer waren we op bezoek bij Henk:

Bewoner: Henk Dijkstra (33) en hondje Mika
Waar: Van Kleffensstraat
Soort huis: Nieuwbouw hoekwoning
Gebouwd in: 2018
Woont hier sinds: 2019
Laatst veranderd in huis: de muur achter de bank voorzien van een andere kleur
Instagram: @binnebyhinne

Waarom ben je op dit huis gevallen?
Voordat dit nieuwbouwhuis er stond, woonde ik hier ook al, in het toen nog oude huis. We kregen toen een brief van de bouwvereniging dat de oude woningen in deze buurt gerenoveerd zouden worden. Twee maanden voor de renovatie zou plaatsvinden, kregen we echter een brief dat de huizen toch gesloopt zouden gaan worden. Toen heb ik twee jaar in een wisselwoning gewoond en na twee jaar kon ik weer terugkomen in dit nieuwe huis. Het leuke is dat we als bewoners mee mochten denken in het ontwerpproces van de nieuwe woningen. Zo zou er oorspronkelijk geen bijkeuken aan vast worden gebouwd, dit was wel een wens van de bewoners. De woningbouw heeft dit uiteindelijk toch uitgevoerd. Het leuke aan deze vernieuwde buurt, is dat de huizen een mix zijn van één- en tweegezinswoningen en levensloopwoningen, met als gedachte erachter dat jong en oud op die manier door elkaar woont.

Wat maakt dat het hier zo fijn wonen is?
Allereerst is de buurt heel fijn om te wonen, ik ben hier opgegroeid en voel me hier heel thuis. Er is hier altijd wel wat te doen en beleven en ik kan mijn auto hierachter kwijt. En zo’n nieuwbouwhuis is natuurlijk fantastisch! Vloerverwarming, alles goed geïsoleerd. Het is gewoon een fijn, warm en comfortabel huis met een logische indeling en waarin alles nieuw is. Dat is een heel verschil met het oude, koude huis waarin ik hier eerst woonde.

Hoe zou jij je interieurstijl omschrijven?
Ja, zeg het maar… Ik zeg altijd: een mix van industrieel en vintage met warme, aardse kleuren en zwarte accenten. Een mixje van alles!

Waar ben je het meest trots op in dit huis?
Op mijn zelfbedachte en zelfgemaakte dingen in en om dit huis. Zoals de overkapping in de tuin die ik met mijn vader heb gemaakt, dat was een mooi lockdown projectje. Maar ook mijn tv-meubel gemaakt van twee loeizware, oude treinbielzen. Dat heb ik dan ergens gezien op Instagram of Pinterest en dan denk ik: dat kan ik zelf ook maken, ook nog eens goedkoper. Waar je het normaal voor €900,- zou kopen, heb ik het voor €200,- kunnen maken. Als je creatief bent, kun je veel dingen gewoon zelf maken. De hoge, open keukenkast naast mijn aanrecht heb ik bijvoorbeeld ook zelfgemaakt, maar ook het hoofdbord achter mijn bed. Maar ik doe dus wel veel in samenwerking met mijn vader die vroeger timmerman is geweest, dus de credits gaan naar hem.

Wat is je favoriete plek in of rondom het huis?
Aan de eettafel, heerlijk. Daar zit ik bijna altijd. ‘s Avonds lekker op de bank, maar overdag aan de ronde eettafel. Lekker naar buiten kijken! En in de zomer zit ik graag onder de overkapping in de tuin.

Wat is je favoriete woonitem in huis?
Goh, dat is een moeilijke… Maar ik denk dan toch echt wel mijn zelfgemaakte tv-meubel. En mijn salontafel van Zuiver, wat een Marktplaats vondst is.

Waar ben je minder tevreden over of wat zou je nog graag willen veranderen?
Mijn bijkeuken is het volgende project! Die wil ik anders gaan indelen en inrichten, met onder andere een extra werkblad boven de wasmachine. En de oorspronkelijke bovenkastjes van mijn keuken, waar ik nu een grote plank aan de muur heb te hangen, wil ik hier dan aan de muur voor extra opbergruimte. Die kastjes liggen nu wat op zolder, maar krijgen op die manier dan toch weer een tweede functie.

Heb je nog bijzondere woonwensen?
Ik zou heel graag een badkamerraam willen, voor extra daglicht. Maar dat gaat hem waarschijnlijk niet worden, aangezien dit dus een huurhuis is. Ik zou ook nog heel graag een zwarte, industriële deur van de hal naar de woonkamer willen! Maar dat is iets voor later…

Waar haal jij je wooninspiratie vandaan?
Voornamelijk Instagram en Pinterest. En ik koop elke maand het tijdschrift ‘vtwonen’.

Wat zijn je favoriete woonmerken?
HK Living, daar heb ik veel servies van, en Zuiver vind ik mooie merken.

Wat is jouw favoriete interieurwinkel/woonadresje in Dokkum?
Ik kom heel graag bij Kryt Krijtconcept! Maar ik kijk ook regelmatig om het hoekje bij Boonstra Bloemen. Oh, en 1622 Lifestyle.

Een nieuw boek over dé Elfstedentocht van 1997, met Dokkum op de cover

4 jan. 2022 | Nieuws

Precies 25 jaar na dato verschijnt er een boek vol levendige herinneringen over de laatste Elfstedentocht in 1997. Het idee is onder meer afkomstig van schrijver en oud-Dokkumer Thomas Sijtsma, een Friese schaatsliefhebber in hart en nieren.

Waar gaat het boek over?
De titel verraadt het al natuurlijk: de Elfstedentocht van 1997. Voorlopig de laatste editie van het mooiste sportevenement ter wereld. Inmiddels 25 jaar na dato. Maar het is vooral een boek over een volksfeest dat niet alleen de Friezen blij maakte, maar destijds het hele land. Op die historische datum, 4 januari 1997, de dag van de laatste Elfstedentocht. Op iedere pagina proeft de lezer de spanning en magie van de tocht der tochten. Uiteraard ontbreken de uitslagen en andere statistieken van alle Elfstedentochten niet, inclusief historische foto’s van ver voor 1997. Het klapstuk: De belofte van het huidige Elfstedenbestuur dat men klaar is voor een volgende tocht. Nu het ijs nog!

Hoe is het idee voor het boek tot stand gekomen?
Dat is een jaar geleden ontstaat toen ik appte met mijn voormalig chef bij AD Sportwereld, Wessel Penning. Hij schaatste in 1997 mee en wilde in onze stad Dokkum uitstappen. Een vrouw in de stempelpost zei dat hij daar zijn leven lang spijt van zou krijgen. Wessel ging door en bereikte de Bonkevaart. Hij was haar 25 jaar later nog ontzettend dankbaar en ik zag de schone taak om deze vrouw te zoeken. Dat bleek om mevrouw Bergsma van de oude boekhandel te gaan. Helaas was ze overleden. Uiteindelijk besloten we haar man Ids Bergsma op te zoeken en hem te bedanken voor de bemoedigende woorden van zijn vrouw. We stonden bij het Keerpunt en vonden dat het tijd werd voor een boek vol met prachtige schaatsverhalen als dit. 

Met wie heb je aan dit project gewerkt?
Het idee kwam dus van Wessel Penning en mij. Daarna zijn verschillende schrijvers van het Algemeen Dagblad toegevoegd aan het project, onder anderen: Arjan Schouten, Chris en Sander van Mersbergen, Pim Bijl en Lisette van der Geest.

Wat voor gevoel hoop je dat het boek oproept bij de lezer?
Ik hoop dat de lezers een gevoel van weemoed krijgen en dat door het boek het verlangen naar een nieuwe tocht weer wordt aangewakkerd.

Waarom deze cover?
Ik heb stiekem aangedrongen om Dokkum op de cover te zetten. Het beeld is prachtig: je ziet de kopgroep en een enthousiaste mensenmassa. De sport en het volksfeest in een beeld gevangen. Werkelijk schitterend. Daarnaast is het idee op de kade langs het water geboren. Daar zie ik een mooie symboliek in.

Wat heb je zelf met Dokkum en de Elfstedentocht?
Ik ben geboren en getogen in Dokkum en ben enkele jaren geleden lid geworden van de Friesche Elf Steden. 

Herinner jij je de tocht van 1997 nog?
Jazeker. Dat is nog eens versterkt omdat ik voor dit boek de hele tocht heb teruggekeken, van begin tot eind. Heerlijk als je dat gewoon voor je werk mag doen. De wedstrijd volgde ik destijds op televisie en in de middag stond ik langs het ijs. Zo nu en dan ging ik opwarmen bij mijn opa en oma die toen nog aan de Halvemaanspoort woonden.

Hoop je hem zelf ooit nog te rijden?
Dat is een van mijn grootste dromen. Ik heb altijd gezegd dat ik drie sportprestaties wil leveren: een marathon, hele triathlon en Elfstedentocht volbrengen. De eerste twee zijn inmiddels afgevinkt, voor de derde moet ik geduld hebben. Niet mijn sterkste punt meestal.

Binnenkort volgt er nog een nieuw boek door jou geschreven, kun je daar al iets over vertellen?
Jazeker. Een collega van mij noemt het mijn ‘magnus opus’, mijn levenswerk. Zo ver wil ik niet gaan, al ben ik straks heel trots op het eindresultaat. Het ligt hopelijk in april of mei in de boekhandel en zal gaan over het oorlogsverleden van een joodse jongen uit Amsterdam en de rol van mijn overgrootouders in zijn leven. Hier is al een voorproefje te lezen.

Liggen er nog meer mooie ideeën of projecten op de plank?
Voor de krant schrijf ik wekelijks. Daar werk ik veel ideeën voor uit. Daarnaast werk ik mee aan een boek over Johan Cruijff. Dat boek zal ook in 2022 verschijnen.

Het boek ‘De Elfstedentocht van ’97’ is hier te bestellen.
Thomas Sijtsma schreef eerder al de boeken “Renner met Rede” (2017) en “Het Beest” (2018).

Winnaar van de Elfstedentocht ’97, Henk Angenent, ontvangt eerste exemplaar van het boek over de tocht der tochten

Hoofdfoto Thomas Sijtsma door: Bart Achterhof

Terugblikken met De Waadwente

30 dec. 2021 | Nieuws

Dit jaar blikt In-Dokkum tussen de Kerstdagen en de jaarwisseling vanuit verschillende invalshoeken terug op 2021. Hoe was afgelopen jaar? Welke invloed had Corona? Wat waren de lichtpuntjes? Hoe zag Kerst eruit? En we blikken vooruit naar 2022. In deze editie kijken we terug met Silvia Boonstra, locatie manager van De Waadwente.

Hoe was het jaar 2021 voor jullie en wat voor invloed had Corona hierop?
Het is een heel bijzonder jaar geweest. Een jaar met een lach en een traan, maar ook met veel saamhorigheid. Ik denk dat dat het hele jaar omschrijft. Helaas hebben we in 2021 echt wel veel te maken gehad met COVID. Niet alleen onder medewerkers, maar met name ook onder cliënten. Dat was een hele heftige periode. Mensen wilden graag gevaccineerd worden en die waren dat ook uiteindelijk, maar helaas brak het virus toch nog uit. Toen hebben we op heel veel afdelingen cohorten gehad en dat heeft er ook toe geleid dat mensen uiteindelijk zijn overleden. Daarnaast zijn er ook familieleden van ons eigen medewerkers ziek geweest en aan Corona overleden, dus het was een heel apart en heftig jaar. Maar ik denk dat de saamhorigheid dit jaar echt typeert. Dat we met elkaar waren en het echt samen deden. Mensen hebben heel hard gewerkt en waren flexibel, daar ben ik echt ontzettend trots op. Op hun inzet en betrokkenheid tijdens deze hele situatie en dat we zoveel mogelijk hebben geprobeerd om op elkaar te passen. Er was ruimte voor een lach en een traan en dat is denk ik wel de kracht geweest. Wat ik ook heel bijzonder vond, was de betrokkenheid en het begrip van de omgeving. Dat heeft ons enorm goed gedaan. Er werd van alles gebracht of opgestuurd: van tulpen en begonia’s tot lekkere versnaperingen, om zo toch de spirit er in te houden. Maar het is wel een zwaar jaar geweest.

Wat voor invloed had Corona op de ouderen binnen De Waadwente?
We hebben regelmatig huiskamergesprekken op de afdelingen gehouden en wat cliënten mij daarover vertelden is dat zij de zware lockdown van het jaar daarvoor, toen ze helemaal geen bezoek mochten ontvangen, heel vervelend vonden. Maar tijdens de verschillende lockdowns dit jaar hebben we wel steeds bezoek toegelaten. Dat was dan wel onder harde voorwaarden, bijvoorbeeld steeds één dezelfde bezoeker, maar dat hebben ze enorm waardevol gevonden. En wat ik ook merk is dat ze enerzijds eenzaam zijn, maar anderzijds berust men zich er ook wel een beetje in. Maar het feit dat we wel steeds bezoek hebben toegelaten, heeft wel gemaakt dat het wat draaglijk was. Maar het was echt niet fijn, isolatie op je kamer is gewoon niet fijn.

Wat waren de moeilijke momenten?
Het moeilijkste conflict voor mij zit hem in het feit dat als je in de zorg komt werken, wat ik nu dertig jaar doe, je iets wilt betekenen voor de medemens. Je wilt er voor iemand zijn. Elke dag dat je naar je werk gaat, zet je je daar voor in. En het frustrerende in zulke situaties is dat je niet altijd dát kunt doen, wat je in hart zou willen doen. Dat maakt het soms heel zwaar, omdat je dan het gevoel kunt hebben dat je altijd tekortschiet. Terwijl als we er van een afstand naar kijken, dan denk ik dat we het helemaal niet zo gek doen met elkaar. Alleen ik begrijp wel dat je net even dat momentje extra wilt. Wat ik zelf het zwaarste vond is dat hele afdelingen zo ernstig ziek waren, dat daardoor best wel veel mensen zijn overleden en je daardoor in de nieuwe situatie bijna een volledig nieuwe afdeling hebt. Al die mensen waarmee je een band hebt opgebouwd, dat is dan in één klap weg. Je wilt dan even een moment hebben van afsluiting, iemand een knuffel kunnen geven, maar je loopt in een bepakking. Dat is gewoon heel verdrietig geweest. En zeker voor medewerkers hebben we daar bijeenkomsten georganiseerd om daar met elkaar over te spreken, om zo het gevoel kwijt te kunnen. Op zulke momenten bieden we ook extra ondersteuning van psychologen en maatschappelijk werkers. Gewoon van: hoe is het nou met jou? Trek jij het nog? Dat hebben de meesten wel als heel fijn ervaren.

Waren er ook lichtpuntjes in 2021?
Jawel, we hebben ook heel veel kunnen vieren. Elk succes moet je gewoon vieren. Dus het feit dat we weer open gingen, maar ook proberen veel voor de cliënten te blijven organiseren. Het zit hem in heel veel kleine dingetjes, dat is het eigenlijk. Maar bijvoorbeeld dat iemand 90 jaar werd, dat proberen we dan wel te vieren. Maar altijd met kleine stapjes en binnen alle mogelijkheden. Maar ik kijk op zich heel positief terug op afgelopen jaar, ondanks alles.

Hoe gaan jullie de feestdagen in tijdens deze lockdown?
Voor deze lockdown waren we alweer begonnen met mondmaskers en zijn we weer teruggegaan naar één bezoeker per dag om het, nu met de nieuwe variant, toch zoveel mogelijk beheersbaar te houden. Vóór de Kerst hadden we speciale High Teas georganiseerd voor een cliënt met familielid, om ze zo toch het gevoel te geven dat se samen Kerst konden vieren. En tijdens Kerst en Oud en Nieuw zelf mogen er twee familieleden komen, helaas wel uit dezelfde huishouding. Maar we willen toch wel graag dat mensen nog het gevoel hebben dat ze iets kunnen. Ze mogen bijvoorbeeld ook wel naar huis, maar we merken toch wel dat die animo wat minder is nu, onder kwetsbare ouderen.

Hoe blikken jullie vooruit op het nieuwe jaar?
Ik denk dat dat nog spannend gaat worden, ik voorzie dat we weer hetzelfde jaar tegemoet gaan als dit jaar. Maar ik ben nogal positief ingesteld, dus ik verdring dat nog een beetje. Daar word ik niet heel vrolijk van. We leven in het moment en we zullen wel zien hoe het straks weer gaat. Maar zoals het nu gaat, klaag ik absoluut niet. Wat ik zou willen wensen voor iedereen is dat we elkaar blijven vasthouden, niet letterlijk, maar vasthouden in open minded zijn in ieders keuzes. Elkaar niet veroordelen en proberen toch vanuit liefde voor je medemens elkaar te respecteren, ook al denkt iemand anders dan jou.

Terugblikken met bistro De Koffiebranderij

29 dec. 2021 | Nieuws

Dit jaar blikt In-Dokkum tussen de Kerstdagen en de jaarwisseling vanuit verschillende invalshoeken terug op 2021. Hoe was afgelopen jaar? Welke invloed had Corona? Wat waren de lichtpuntjes? Hoe zag Kerst eruit? En we blikken vooruit naar 2022. In deze editie kijken we terug met Jesse Oenema, horecamanager bij Land- en Zeezicht en Bistro De Koffiebranderij.

Hoe was het jaar 2021 voor jullie?
Het was een jaar vol ups and downs. Er waren zeker wel wat hoogtepunten gelukkig, maar ook wel hele diepe dalen. Met name de onzekerheid waar je continu in zit, dat je niet weet waar je aan toe bent, niet weet wat je je mensen moet vertellen, wanneer ze aan het werk kunnen en hoe ze dat moeten doen. Ook het onbegrip en sommige reacties van klanten, met name op de QR-code als toegangsbewijs, vond ik soms vrij heftig. Uiteindelijk probeer je zo goed mogelijk de regels op te volgen ten slotte, en dat vraag ik ook van mijn eigen personeel. Maar om het samen te vatten: het was fijn dat we uiteindelijk weer wat meer mochten gedurende het jaar, maar die glans gaat er wel wat van af door de mensen die het er niet mee eens zijn.

Wat voor invloed had Corona op jullie jaar en wat voor gevolgen had dat voor de bistro?
Financieel heeft het natuurlijk een hele impact. En natuurlijk krijg je een vergoeding, maar ten eerste moet je daar lang op wachten en tweede moet je ook nog een gedeelte zelf betalen en wat ze er niet bij rekenen is het loon van de ondernemer. Elke horecaondernemer krijgt steun voor zijn personeel en zijn vaste lasten, maar ze schieten er zelf het meeste bij in. Maar ook qua motivatie, dit alles motiveert niet. Gelukkig, en daar ben ik heel blij om, hebben we wel (bijna) iedereen binnen ons team kunnen behouden, op een iemand na met een tijdelijk contract. Op een gegeven moment moet je keuzes maken, ook al baal je daar enorm van. En ondanks dat er een buffer is, kan het niet eeuwig zo doorgaan. Op een gegeven moment is het dweilen met de kraan open en het moet ergens ophouden. Maar tot nu toe houden we het gelukkig nog vol.

Kunnen jullie nog wat positief blijven?
We moeten door, want je hebt geen keus. Maar je krijgt wel iedere keer weer een stomp. Vooral bij deze nieuwe lockdown heb ik sterk het gevoel van: pfff, daar gaan we weer. Waar moeten we de energie vandaan halen om weer te zeggen: we rapen onszelf op en we gaan er weer voor. Je voelt je wat verdoofd en denkt na over hoe het volgend jaar zal zijn. Maar toch proberen we uiteraard om positief te blijven en er het beste van te maken, ondanks de klap van wéér dichtgaan. Ik hoop voor iedereen en met name alle collega-ondernemers, dat we snel weer open mogen.

Waren er ook mooie momenten/lichtpuntjes in 2021?
Die waren er gelukkig ook zeker. In het toeristenseizoen zaten we echt elk weekend vol, iedereen super tevreden. Zo hadden we gewoon een keer vier dagen achter elkaar dezelfde gasten in ons restaurant, die een weekje Dokkum deden. Dat was echt hartstikke mooi en we hebben ook echt een goeie zomer gedraaid. Daarom doet het extra zeer als je dan weer opnieuw de deuren moet sluiten. We voelen ons wel heel gesteund door onze buren hier op de Legeweg en de vele vaste gasten, die af en toe even op de ramen kloppen of naar binnen wandelen voor een klein praatje. Op die manier hou je het contact gelukkig wel een beetje, want dat mis je in deze tijd extra erg. Maar je vindt wel een hele andere manier van ondernemen uit en het is de kunst om daar de creativiteit en energie in te blijven vinden. Je roeit uiteindelijk met de riemen die je hebt en de steun van buitenaf, dat geeft wel een heel fijn gevoel.

Hoe waren de Kerstdagen voor jullie?
Met Kerst hebben we eten bij de mensen thuis bezorgd. Wij hebben het bereid en de mensen konden het zo, warm op tafel zetten. Daar hebben we het gelukkig aardig druk mee gehad. Ook al is het misschien een druppel op een gloeiende plaat, je ziet de mensen wel weer even en je bent weer lekker bezig met zijn allen. Je laat wel weer even zien van: jongens, we zijn er nog en verlies ons alsjeblieft niet uit het oog tot we weer open zijn.

Zijn er extra dingen die jullie kunnen doen in deze rare en moeilijke tijd?
Catering is een nieuw iets waar we sinds kort mee zijn begonnen. Dat is iets wat we vroeger ook al hadden opgezet, nog vanuit cateringbedrijf De Harlekijn, dus dat is wel een feest der herkenning. Dat is hartstikke leuk, maar verder hebben we niet heel veel spannende, nieuwe dingen uitgehaald. Bij Land- en Zeezicht hebben we toen wel besloten om aan afhaal te gaan doen. Bij De Koffiebranderij doen we dat niet, er zijn al veel spelers hier in Dokkum die het doen en de meeste mensen hebben hun vaste adresjes wel. Bovendien voelt het voor ons wat onnatuurlijk: je bent gewend dat de gasten hier komen, hier geven we ze wat we met liefde hebben bereid en bij de mensen thuis krijgen we dat niet mee. Dat mis je nu wel. Maar verder hebben we deze tijd bijvoorbeeld ook benut om bij Land- en Zeezicht de hele zaak een metamorfose te geven met het hele team. Dus in plaats van biertjes tappen en met dienbladen rond te lopen, had iedereen nu een kwast of een stuk schuurpapier in de hand. Voor de teamspirit was dat wel goed, in deze moeilijke tijden.

Hoe blikken jullie vooruit naar het nieuwe jaar?
Met een goed gevoel. Ik hoop persoonlijk dat die booster prik een hoop doet en dat dat zijn werk doet. Dan zie ik het allemaal wel positief in. Nog. Maar er is ook wel een beetje angst, voor een nieuwe variant, of noem het maar op. Dus de onzekerheid sluimert ook wel op de achtergrond. Maar ik ben gelukkig redelijk positief. Alle tentjes hier in Dokkum moeten uiteindelijk gewoon weer vol zitten en iedereen moet weer kunnen genieten van onze mooie stad en al het lekkere eten en drinken.