Het is koud buiten, beetje nat, kortom druilerig. Maar er is genoeg te doen in de molen. De tekst in de verplicht aanwezige map van de Nederlandse Voedsel en Waren Autoriteit wijst mij op de noodzakelijkheid van vegen en stofzuigen. Werkzaamheden welke mij thuis zijn verboden door “hogerhand”. Ik schijn dat niet goed te doen. Eigenaardig genoeg hier wel. Dit werkje houdt mij enigszins warm. Intussen doet het minuscule kacheltje in het kantoor, door onwetenden wel eens “hok” genoemd, zijn best om de aanwezige kuubs zuurstof langzaam om te zetten in evenzoveel kuubs warme stikstof met de geur van koffie en spinnenwebben. Ach, met een kan verse koffie en vooral niet te diep ademen is het hier best toeven. En daar komt zowaar ook een bezoeker binnen waaien.
“Jou sitte hier noflik!” Aha, een autochtoon van de koude grond. “Bakje?” “Nou, dat sla ik niet af”. Na deze bondige conversatie schuift de duidelijk door wind, water en jenever getaande manspersoon aan en kan het deurtje dicht om de warmte binnen te houden. De jassen kunnen wel uit. Een ruige schipperstrui met sporen van jarenlange onthouding van enige onderhoudsmiddelen en wat minder zachtzinnige ontknopingen valt mij onmiddellijk op.
“Mooie trui, die zie je niet zo vaak meer”. Een twinkeling in de grijze ogen van mijn gast verraden een komend verhaal met blij makende afloop. En ja hoor, goed gedacht: “daar zal ik je eens wat van vertellen. Deze trui heb ik ooit eens gekregen van een oud tante van me. Ze vond dat ik me warmer moest aankleden”. “Jan, dat koude overhemd met zo’n kaal colbertjasje moest maar eens in de voddenzak”. “Nou, daar heb ik wat moois mee uitgehaald. Je moet weten dat ik graag in mijn stamcafé een hassebassie haal. Niet vaak natuurlijk, maar op zijn tijd is dat toch wel eens nodig nietwaar?” De vraag is kennelijk retorisch bedoeld. Vooral niet tegenspreken. “Dus ik kom met mijn nieuwe trui en voor het mooie ook nog met een gebreid kalotje op mijn kop bij Sietse binnenstappen. Ja, zo heet de kroegbaas, we noemen elkaar allemaal bij de voornaam”. Sietse zegt: “hé Jan, mooie trui”. Ik zeg: “ik ben Jan niet, ik ben Kees. De tweelingbroer van Jan”. “Oh, ik wist niet dat Jan een tweelingbroer heeft, jij lijkt wel verdomd veel op hem, maar hij heeft het er nooit over gehad”. “Nee, dat zal wel, ik ben ook vaak weg, ik vaar moet je weten.
Maar goed, ik ben er nu even, en we hebben hier afgesproken. Hij zal zo wel komen, geef me alvast maar een oorlam”. Sietse snapte het niet direct. “Oorlam, zo noemen wij op de vaart een borrel! Nou, dat ging even goed los, zo’n zeeman lust wel een paar, niet?” Na een half uurtje zegt Sietse: “die broer van je heeft er zeker geen zin in, zie jij hem? Ik niet”. “Ja” zeg ik, “dat flikt hij mij nou iedere keer, altijd te laat. Nou, ik ga maar, doe hem de groeten en hij zou betalen, dus je rekent maar met hem af”. Dus ’s avonds ga ik nog een keer naar het café in mijn overhemd en colbert, en zonder muts natuurlijk. Krijg ik gelijk een sneer: “hé, je tweelingbroer Kees is hier geweest en jij zou voor hem betalen”! “Welja”, zeg ik, “is het weer zo ver, dat flikt hij mij iedere keer. Een beetje op mijn kosten zitten zuipen en dan weer de benen nemen naar dat schip van hem. Nou je zorgt maar dat je de centen krijgt want ik betaal het niet!” “Die beste Sietse, wat keek die dom”. Lurkend aan zijn bekertje koffie kijkt Jan mij aan met een gezicht van “nou, hoe is die?”. “Ja, hoe is die, wel grappig natuurlijk, maar vond je dat nu wel eerlijk?” “Nou, nee, je hebt gelijk, weet je wat? Ik loop even naar Sietse toe en betaal hem dat toch maar. Misschien kan hij er ook wel om lachen”.
Als Jan weer naar beneden schuifelt kijk ik hem enigszins hoofdschuddend na. Ik begrijp over welke Sietse hij het heeft. En die is al twintig jaar dood. En dat verhaal, dat zal dan ook wel aan die al lang vergeten tapkast zijn verzonnen. Maar we hebben wel gelachen.
Voor de oplettende Dokkumers is het al bijna geen nieuws meer: sinds 1 januari van dit jaar is de voormalige Ess Woman in de stad omgetoverd tot ‘Grace and Favour‘. Met de vertrouwde inrichting en een bekend gezicht. Tineke Ploeg is sinds dit jaar de nieuwe eigenaar van de winkel aan de Suupmarkt in Dokkum. De geboren Dokkumse heeft nog goede contacten met de Ess Woman – die nu nog alleen in Burgum gevestigd is – maar gaat zelfstandig verder. “Dat is voor de klanten ook wel zo duidelijk”, aldus Ploeg.
De boetiek met dameskleding heeft de naam niet voor niets gekozen. Het verwijst naar de populaire Britse komische serie “Are you being served”, die later onder de naam ‘Grace and Favour’ verder ging. Die serie speelde zich af op de afdeling dames- en herenkleding van het fictieve Londense warenhuis Grace Brothers.
Frank van Dijk bedacht de nieuwe naam en was verantwoordelijk voor de details, waaronder het gebruikte lettertype met de naam ‘Londen’. De vertaling ‘tot uw dienst’, past goed bij de visie van de nieuwe eigenaresse. Gastvrijheid is een van de belangrijke pijlers onder de nieuwe winkel.
Tineke Ploeg was twintig jaar kapster in Dokkum en ging zeven jaar geleden aan het werk bij Ess Woman in Dokkum. Na een periode in de Nauwstraat verhuisde de winkel drie jaar geleden weer terug naar het oude plekje aan de Suupmarkt in Dokkum. De nieuwe eigenaresse is dan ook goed bekend met de winkel en ging al regelmatig mee op inkoop. “De mooie, rijke en natuurlijke stoffen die je kunt in onze winkel kunt voelen en aanraken”, dat wordt door veel vrouwen erg gewaardeerd. “Onze kracht is ook dat we goed weten wat je bij elkaar kunt combineren: zodat vrouwen ook voor een sportieve en stoere look bij ons terecht kunnen”.
De jaarlijkse verkiezing tot beste Statenlid is woensdag gewonnen door de Dokkumse Anja Haga, fractievoorzitter van de ChristenUnie. Haar collega-Statenleden verkozen haar tot de beste politicus van het jaar, na een verkiezing die door het Friesch Dagblad werd georganiseerd. Woensdagmorgen kreeg ze uit handen van commissaris van de Koning John Jorritsma de prijs uitgereikt. Haga kreeg ook de prijs voor het Statenlid met de meeste kennis van zaken.
In zijn toespraak roemde Jorritsma de vasthoudendheid en dossierkennis van Haga. Bijvoorbeeld op het gebied van openbaar vervoer. ‘We noemen haar in de wandelgangen wel eens OV-Anja,’ grapte hij. ‘In het debat is Anja heel constructief. Ik heb haar daar in december, tijdens het debat over windenergie nog een compliment over gegeven. Jorritsma sprak ook zijn waardering uit voor het feit dat Haga enkele jaren geleden haar baan in het bedrijfsleven opgaf om zich volledig aan de politiek te wijden.
Het aantal inschrijvingen voor de 14e Bonifatiusloop op 21 maart aanstaande komt op gang. De inschrijving ging pas geleden van start en enkele honderden deelnemers hebben zich inmiddels voor de loop ingeschreven. Online inschrijven is mogelijk tot en met woensdag 11 maart 2015. Het is ook mogelijk om op de dag van de loop nog in te schrijven in de Bonifatiuskapel. Tijdens de vorige editie kwam het totaal aantal deelnemers aan de loop boven de duizend uit.
De Bonifatiusloop in Dokkum bestaat uit drie onderdelen. Allereerst hebben zich meer dan honderd kinderen ingeschreven voor de Kabelnoord kidsrun. Honderden enthousiaste kinderen zullen weer rennen voor het goede doel. Ook deze keer zal het inschrijfbedrag grotendeels ten goede komen aan stichting Clowns 4 Care. De wandeltocht kent twee afstanden: 10 km en 24,5 km. De wandelaars op de langste afstand lopen door Dokkum en het buitengebied richting de Friese wouden. Onderweg zijn op diverse locaties verzorgingsposten ingericht en op enkele rustposten is er muzikale omlijsting.
De deelnemers aan de loop kunnen kiezen uit drie afstanden: 5 km, 10 km en de halve marathon (21,1 km). In 2002 werd dit unieke hardloopevenement na een jaar van voorbereiding voor het eerst gehouden. In 2015 worden de deelnemers aan de Bonifiatiusloop voor de veertiende maal door het historische centrum van Dokkum gevoerd. Traditiegetrouw wordt gestart bij de bijzondere Bonifatiusbron.
Ziekenhuis De Sionsberg in Dokkum is maandag van start gaan met opnieuw een nieuwe afdeling. De polikliniek kan deze week namelijk ook beschikken over de afdeling interne geneeskunde. Er wordt ook gewerkt aan het terugkeren van het Maag, Darm en Leverspecialisme en de afdeling Kaakchirurgie. Eerder keerden al de poli chirurgie (voor kleine ingrepen) en de Acute Diagnose en Opnameafdeling (ADOA) terug in de nieuwe Sionsberg. Het aantal patiënten neemt toe en deel van de ontslagen werknemers kan in Dokkum weer aan de slag.
De drie investeerders: zorginstelling ZuidOostZorg in Drachten, DC Klinieken en Cardiologie Centra Nederland (CCN) zijn sinds de doorstart in Dokkum aan de slag. Het ziekenhuis ging na de doorstart vrij snel van start met de specialismen Radiologie, Cardiologie, Neurologie en Chirurgie. In verband met de veiligheid konden alleen die afdelingen in eerste instantie van start gaan. Er wordt nog hard gewerkt om ook de KNO-afdeling, dermatologie, longgeneeskunde, urologie en orthopedie voor maart geopend te krijgen.
Acute zorg alleen tijdens kantooruren De wens die tijdens de Sionsbergdag door veel aanwezigen werd uitgesproken was om ook de acute zorg op termijn naar een 24 uurs opvang te brengen. Voorlopig is de Acute Diagnose en Opnameafdeling (ADOA) alleen tijdens kantooruren geopend. Ook de afdeling kindergeneeskunde dreigt niet terug te komen in de nieuwe Sionsberg. Ook van de afdeling gynaecologie is onzeker of deze weer in Dokkum terug kan keren. Achter de schermen wordt er nog wel hard aan gewerkt.
